Με όρους πολιτικού κάρμα η Ανγκελα Μέρκελ είναι σχεδόν κάτι το μυθικό: Η άσημη Ανατολικογερμανίδα που έγινε η πιο ισχυρή γυναίκα στον πλανήτη. Η πορεία της όντως εντυπωσιακή, που κάνει για πολιτικό μυθιστόρημα.
Οταν έπεσε το Τείχος, διαλύθηκε η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας και ενώθηκε όλη η Γερμανία σε ένα εκείνη βρέθηκε στο πλευρό του Χέλμουτ Κολ. Εκείνος σε μια προσπάθεια να αγκαλιάσει τους Ανατολικογερμανούς την έκανε υπουργό Γυναικών και Νεολαίας και μετά υπουργό Περιβάλλοντος. Ηταν τα χρόνια που η Μέρκελ έκανε τα πρώτα της βήματα στους κόλπους των Χριστιανοδημοκρατών. Οταν η εξουσία άλλαξε χέρια, έφυγε ο Κολ και ανέλαβε τη χώρα ο σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ, εκείνη κατάφερε να προσπεράσει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την ηγεσία του CDU. Και το 2005 έγινε καγκελάριος.
Για τους Γερμανούς είναι πλέον η «mutti», η «μανούλα» τους.
Αυτήν την πορεία, όχι στα χρόνια της ΛΔΓ αλλά στα χρόνια της ενωμένης Γερμανίας, στα χρόνια της πορείας της προς την εξουσία, περιγράφει μια φωτογραφική εργασία που τιτλοφορείται «Traces of Power» (Ιχνη εξουσίας) και φιλοξενήθηκε στο περίφημο Haus der Kunst του Μονάχου.
Δεν είναι μόνο η Μέρκελ αντικείμενο της εργασίας. Επί σχεδόν δύο δεκαετίες, από το 1991 έως το 1998, η γερμανίδα φωτογράφος Ερλίντε Κεμπλ φωτογράφιζε στην ίδια πόζα 15 προσωπικότητες της πολιτικής και των επιχειρήσεων σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει σε ένα κάδρο πώς αλλάζει τον άνθρωπο η εξουσία. Φωτογράφισε έτσι και τον Σρέντερ ή τον (πρώην υπουργό Εξωτερικών) Γιόσκα Φίσερ.
Το ενδιαφέρον είναι όμως ότι η Μέρκελ συνέχισε να ποζάρει στην Κεμπλ και αφότου το πρότζεκτ είναι ολοκληρωθεί. Ετσι υπάρχει μια εξιστόρηση της ζωής της από το 1991 έως και τις ημέρες μας.
«Μπορούσες να νιώσεις τη δύναμή της από την αρχή. Δεν ήταν όμως ματαιόδοξη. Ηταν αντικειμενική» σχολίασε η Κεμπλ.