Από την Μπεναζίρ Μπούτο και την Γκόλντα Μέιρ έως την Κορασόν Ακίνο και την Τερέζα Μέι είναι δεκάδες οι γυναίκες στη σύγχρονη Ιστορία που ανέλαβαν τις τύχες των χωρών τους – και άρα του πλανήτη. Ενόψει των αμερικανικών εκλογών στις 9 Νοεμβρίου – και με την ελπίδα (λόγω Τραμπ) ότι η Χίλαρι Κλίντον θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών -, εμείς του Protagon Team σκεφτήκαμε να παρουσιάζουμε κάθε ημέρα το πορτρέτο μιας τέτοιας γυναίκας. Όχι για να αναπαράγουμε το στερεότυπο των γυναικών που κυβερνούν σαν άνδρες. Αλλά για να θυμίσουμε ότι η εξουσία είναι γένους θηλυκού.
Η «απλή νοικοκυρά» που απελευθέρωσε μια χώρα
Η ταυτότητα: Πρόεδρος των Φιλιππίνων από τις 25 Φεβρουαρίου του 1986 έως τις 30 Ιουνίου του 1992. Γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου του 1933, πέθανε την 1η Αυγούστου του 2009. Κόμμα: Φιλελεύθερο Κόμμα των Φιλιππίνων. Παντρεμένη, μητέρα δυο παιδιών.
Το πορτρέτο: Ενας ιταλός δημιοσιογράφος που την είχε συναντήσει κάποτε, θα έλεγε ότι ήταν ένας από τους πιο ωραίους ανθρώπους που είχε γνωρίσει στη ζωή του. Η Κορασόν Ακίνο είχε εκείνο το ιδιαίτερο χάρισμα που κάνει να ξεχωρίζουν οι πραγματικά σπουδαίες προσωπικότητες από τους άλλους: απλότητα στους τρόπους, φυσικότητα και ταπεινότητα. Στο τραπέζι που είχαν καθίσει, μαζί με άλλους, ο δημοσιογράφος περίμενε να αρχίσει να μιλάει για τον εαυτό της. Εκείνο που την ενδιέφερε όμως ήταν να ακούσει τις ιστορίες των άλλων.
Κι όμως, θα είχε πολλά να πει για την ίδια. Η Ακίνο ήταν η σημαιοφόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα της, μια γυναίκα της ειρήνης, της δημοκρατίας και της χειραφέτησης που μετά τη δολοφονία του συζύγου της και γερουσιαστή Μπενίνιο Ακίνο ηγήθηκε της αντιπολίτευσης για να απαλλάξει τις Φιλιππίνες από τον δικτάτορα Μάρκος. Αυτή η γυναίκα που αυτοχαρακτηριζόταν «απλή νοικοκυρά», κατάφερε να ανατρέψει τον δικτάτορα με μια ειρηνική επανάσταση που ξέσπασε μετά την καραμπινάτη νοθεία στις εκλογές.
Η προεδρία της είχε σκιές – από τη διαφθορά έως τον νεποτισμό. Αυτό πάντως δεν εμπόδισε τις Φιλιππίνες να πενθήσουν τον θάνατό της το 1992 (από καρκίνο του παχέος εντέρου) με ένα δεκαήμερο επίσημο πένθος και εκατομμύρια κίτρινες κορδέλες να κρέμονται από σπίτια, δέντρα και αυτοκίνητα. Κίτρινο ήταν το αγαπημένο της χρώμα.
Αύριο: Μπεναζίρ Μπούτο