Ολα άρχισαν το 2008 στην Κόκκινη Πλατεία. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ήδη δις πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ανακοινώνει ενώπιον του ρωσικού λαού τον διάδοχό του: είναι το κατεξοχήν ανδρείκελό του, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος με το που ανέλαβε την προεδρία, έσπευσε να διορίσει πρωθυπουργό και επικεφαλής της κυβέρνησης του τον Πούτιν. Οσον αφορά τη δομή της εξουσίας δεν άλλαξε το παραμικρό.
Εκείνη την περίοδο η Νατάσα Σιντέγεβα, μια ευκατάστατη ραδιοφωνική παραγωγός, κόρη στρατιωτικών γιατρών, νιόπαντρη και νεόπλουτη σύζυγος ενός ολιγάρχη επιχειρηματία και λάτρης του χορού και ειδικά του τανγκό, σκεφτόταν να ιδρύσει έναν ανεξάρτητο τηλεοπτικό σταθμό, ένα «κανάλι αισιοδοξίας».
Τελικά το Dozhd TV, όπως ονομάστηκε, («Βροχή» στα ρωσικά) άρχισε να εκπέμπει το 2010, ωστόσο η Νατάσα Σιντέγεβα δεν ήξερε τότε πως σύντομα θα κατέληγε να στέκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, μεταξύ ενημέρωσης και προπαγάνδας, ούτε πως θα έχανε την περιουσία και τον σύζυγό της, ακόμη και την υγεία της, και σίγουρα δεν φανταζόταν πως θα χαρακτηριζόταν ως ξένος πράκτορας.
Αρχικά είχε κατά νου ένα ανάλαφρο, «πολιτιστικό, lifestyle» κανάλι, σύμφωνα με τα δικά της λόγια. Σύντομα, όμως, οι μαχητικοί και ενθουσιώδεις δημοσιογράφοι του Dozhd TV κατέληξαν να καλύπτουν την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στο αεροδρόμιο Ντομοντέντοβο της Μόσχας το 2011, τις μαζικές πορείες διαμαρτυρίας κατά της νοθείας στις εκλογές, τη δράση του Αλεξέι Ναβάλνι και των Pussy Riot, τον Γολγοθά των αντιπολιτευόμενων και αντιφρονούντων, τις διώξεις των ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και των μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, την έναρξη του πολέμου στο Ντονμπάς. Και όλα αυτά ενώ στα κρατικά ΜΜΕ υπήρχε απόλυτη σιγή. Τουλάχιστον τρεις φορές η κυβέρνηση προσπάθησε να κλείσει τον σταθμό, αλλά πάντα η Νατάσα έβρισκε έναν τρόπο να συνεχίζει να εκπέμπει και να αποτελεί μια «όαση ελευθερίας και ενημέρωσης» στη Ρωσία.
Τον Αύγουστο του 2021 το ρωσικό υπουργείο Δικαιοσύνης συμπεριέλαβε το Dozhd στη λίστα των «ξένων πρακτόρων». Και τον περασμένο Μάρτιο, μόλις έξι ημέρες μετά την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, η γενική εισαγγελία της Ρωσίας διάταξε το σφράγισμα του σταθμού, με τις κατηγορίες της εσκεμμένης μετάδοσης ψευδών ειδήσεων για τη δράση των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία και της υποκίνησης βίας. Οι δημοσιογράφοι του Dozhd έσπευσαν, φυσικά, να φύγουν από τη Ρωσία (η Νατάσα Σιντέγεβα την είχε ήδη εγκαταλείψει) ενώ λίγους μήνες μετά, τον περασμένο Ιούνιο, το κανάλι άρχισε να εκπέμπει ξανά από τη Ρίγα της Λετονίας.
Το πώς η Σιντέγεβα μεταμόρφωσε το κανάλι της σε μοναδική φωνή ενημέρωσης και ελευθερίας στη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν, καταγράφεται στο «F@ck Τhis Job» (Γ@μώ τη δουλειά μου), ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Βέρα Κριτσέφσκαγια, σκηνοθέτριας και δημοσιογράφου η οποία όχι μόνον εργάστηκε στο Dozhd TV κατά την πρώτη φάση της λειτουργίας του, αλλά και βοήθησε την Σιντέγεβα να το στήσει.
Η ταινία αρχίζει με τον στίχο του Τζιμ Μόρισον «αυτός που ελέγχει τα μέσα, ελέγχει το μυαλό» και δίνει μια πολύ καλή ιδέα του τι θα επακολουθήσει, καθώς παρακολουθεί την ταραχώδη πορεία του σταθμού και της ιδιοκτήτριάς του για 13 ολόκληρα χρόνια, από το 2008-2020.Το «F@ck This Job» άρχισε να προβάλλεται σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο το 2021 ενώ η πρεμιέρα του στη Μόσχα επρόκειτο να πραγματοποιηθεί τις πρώτες ημέρες του περασμένου Μαρτίου, ελάχιστες ημέρες μετά την εισβολή στην Ουκρανία και πριν σφραγιστεί το Dozhd TV. Ακυρώθηκε, όμως, την τελευταία στιγμή και ενώ η Βέρα Κριτσέφσκαγια ήταν καθ’ οδόν προς τη ρωσική πρωτεύουσα. Λίγες ημέρες μετά η σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ, μαζί με την πρωταγωνίστριά του Νατάσα Σιντέγεβα, βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη με αφορμή την προβολή του «F@ck This Job» στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της πόλης.
«Η ταινία ολοκληρώθηκε πριν από τρία περίπου χρόνια. Ηταν ξεκάθαρο από τότε ότι το θέμα της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας στην Ρωσία και η ιστορία του τηλεοπτικού σταθμού Dozhd έπρεπε να γίνουν γνωστά σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Ρωσία. Η ιστορία της πρωταγωνίστριας του ντοκιμαντέρ Νατάσα Σιντέγεβα, που είναι η ιδρύτρια του σταθμού, είναι πραγματικά δραματική. Ηθελα, μέσα από την ιστορία του καναλιού και της Νατάσα, να δείξω τι συνέβη στη χώρα μου. Ηταν πολύ σημαντικό για μένα να παρουσιάσω την περιπέτεια της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας στη Ρωσία, γιατί είμαι σίγουρη ότι οι ξένοι, όσοι ζουν στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ δεν γνωρίζουν καθόλου πώς λειτουργεί το σύστημα στη χώρα, τι κρύβεται πίσω από τις ειδήσεις που μεταδίδονται στην τηλεοπτική τους οθόνη», είχε αναφέρει η σκηνοθέτρια τότε, μιλώντας στο Εuronews.
«Αυτό που βλέπουμε τώρα να εκτυλίσσεται είναι μια τραγωδία. Ο Πούτιν και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης ελέγχουν το μυαλό των ανθρώπων. Ελέγχουν περίπου το 60% του ρωσικού λαού. Από την πρώτη μέρα του πολέμου, εφαρμόστηκε ένας εντελώς καινούργιος νόμος στην Ρωσία, ο οποίος δεν αφήνει κυριολεκτικά καθόλου χώρο για ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης, για ανεξάρτητες φωνές, εκτός κι αν πρόκειται για τις επίσημες δηλώσεις του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας, ή τις ειδήσεις που μεταδίδουν τα κρατικά πρακτορεία ειδήσεων της χώρας. Είναι ενάντια στον νόμο αν βγει στη δημοσιότητα κάτι άλλο. Κάθε ανεξάρτητη πληροφορία για το τι γίνεται στον πόλεμο, τιμωρείται με 15 χρόνια φυλάκισης» εξηγεί η Κριτσέφσκαγια.
Γράφοντας για το «F@ck This Job», με αφορμή την έναρξη προβολής του στους κινηματογράφους της Ιταλίας, ο Πάολο Μπαλντίνι της Corriere della Sera, λαμβάνοντας υπόψη τον εναλλακτικό τίτλο του ντοκιμαντέρ «Tango with Putin», κάνει λόγο για ένα «αντικυβερνητικό τανγκό» με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και δεν έχει άδικο.