Ακόμα και οι πρίγκιπες της F1 έπιασαν τη μάνικα για χάρη της. Ο «πολύς» Νίκι Λάουντα με το ωραίο του εταιρικό το οποίο, μισό αιώνα αργότερα, βγαίνει σε δημοπρασία | Dorotheum
Θέματα

Εσύ τι εταιρικό οδηγείς; Ο Λάουντα, πάντως, οδηγούσε αυτό

Μία Ferrari 365 GT4 2+2 ήταν το αυτοκίνητο-δώρο της εταιρείας για να κάνει τα πήγαινε-έλα του. Και ήταν τόσο υπέροχη που ακόμα και ένας παγκόσμιος πρωταθλητής του μεγέθους του δε δίσταζε να πιάνει κουβά και σφουγγάρι για να της ρίξει ένα πλύσιμο. Τώρα, το εταιρικό του Νίκι βγαίνει σε δημοπρασία
Γιάννης Κωνσταντόπουλος

Η κούκλα που βλέπετε, αρχικά στο ασπρόμαυρο ενσταντανέ, ήταν το δώρο που δόθηκε από τη Ferrari όταν ο Λάουντα υπέγραψε συμβόλαιο για να γίνει επίσημος οδηγός της ομάδας στη Φόρμουλα 1. Ηταν το μακρινό 1973, τότε που ο χαρισματικός και τέρμα αποφασιστικός Λάουντα ήταν μόλις 24 ετών. Δεν είναι και το πιο εύκολο να έχεις λίγο μετά τα 20 σου μια τσάμπα Ferrari στο γκαράζ σου, σωστά;

Οι ιταλοί, όμως, είχαν εντοπίσει το μέγκα-ταλέντο αυτού του τύπου που δεν σου γέμιζε και πολύ το μάτι και δεν δίστασαν, παρέα με τις υπογραφές, να του δώσουν την «πιο-κλασάτη-πεθαίνεις» 365 GT4 2+2. O τελευταίος κωδικός σήμαινε ότι, αντίθετα από τα κεντρομήχανα της εταιρείας και άλλα gran turismo που είχε στο βιογραφικό της, η «2+2» μπορούσε να φιλοξενήσει άλλους δύο επιβάτες σε πίσω κάθισμα. Ή… χρήσιμο για να πετάς μπουφάν και ό,τι άλλο είχες πρόχειρο.

Αλλοτε ασημί, πλέον σε έντονο κόκκινο. Η 365 GT4 2+2 στην τωρινή της μορφή, με ελάχιστη αναπαλαίωση και έτοιμη να αλλάξει χέρια

Το αυτοκίνητο θα μπορούσες να πεις ότι ήταν γούρικο για τον τεράστιο σε οδηγικό μέγεθος, λιπόσαρκο σε σωματοδομή, Αυστριακό: ακριβώς δύο χρόνια αργότερα στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής σε ιταλικό έδαφος, στο Γκραν Πρι στη Μόντσα. Δυστυχώς για τον Νίκι, η διαδικασία να το εκτελωνίσει με αυστριακές πινακίδες ήταν τότε ακόμη περίπλοκη αλλά και δαπανηρή – πού να ‘βγαζε και ελληνικές για να ‘βλεπε το χάος…

Ετσι, αποφάσισε να το πουλήσει. Το αγόρασε ένας συμπατριώτης του, επίσης αγωνιζόμενος, με δυσκοίλιο επώνυμο, ο Καρλ Οπιτζχάουζερ, ο οποίος, αν γκουγκλάρετε το όνομά του, είναι περισσότερο γνωστός για την προσπάθειά του να τρέξει στο Γκραν Πρι της πατρίδας του, το ’78. Ωστόσο, λόγω της περιορισμένης εμπειρίας του σε μονοθέσια, τελικά δεν τα κατάφερε. Είχε όμως τη Ferrari του «θεού» στο γκαράζ, κάτι ήταν κι αυτό.

Σχεδιασμένη από τον οίκο Pininfarina διά χειρός του σχεδιαστή Λεονάρντο Φιοραβάντι (με τέτοιο καλλιτεχνικό όνομα πώς να μη φτιάξεις κάτι όμορφο), αειθαλής και κλασάτη. Αυτό που δεν  φαίνεται είναι ο ηγεμονικός V12 των 340 ίππων κάτω από το καπό

Στη συνέχεια, το αυτοκίνητο πέρασε στα χέρια του γιου ενός,επίσης αυστριακού εισαγωγέα της Ferrari στη Βιέννη. Ηταν τότε που ο νέος ιδιοκτήτης αποφάσισε να το βάψει στο έντονο κόκκινο που βλέπετε στις έγχρωμες φωτό. Για την ιστορία, το αρχικό χρώμα της 365, στα χέρια του Λάουντα, ήταν ένα μάλλον πολύ πιο ωραίο «Grigio Argento» – η μετάφραση είναι περιττή.

Τυπικό κόκπιτ της Ferrari της εποχής, με τριάκτινο τιμόνι, κεκλιμμένη κονσόλα και άφθονα όργανα ελέγχου

Τα χρόνια πέρασαν, ο χρόνος κύλησε αργά, τα ίχνη της χάθηκαν, όμως το κάλλος της Ferrari 365 δεν λύγισε στην εντροπία και ακόμη και σήμερα δείχνει διαχρονικά καλλονή. Λέγεται πως ακόμα και ο τωρινός ιδιοκτήτης της δεν γώριζε μέχρι πρότινος τη βαριά ιστορία του συγκεκριμένηου αυτοκινήτου. Και είναι οι φωτό με τον Νίκι Λάουντα, τη μάνικα, τον κουβά και το σφουγγάρι στο χέρι να υπενθυμίζει πως στο αριστερό κάθισμα αναπαύονταν τα μαλακά μόρια ενός τεράστιου του σπορ.

Το θέμα, πέραν των ρετρό αναφορών, είναι επίκαιρο. Η Ferrari του Λάουντα βγαίνει σε δημοπρασία στις 7 Δεκεμβρίου. Αχ και να την είχαμε για εταιρικό…

Ο Λάουντα εν ώρα εργασίας με την 365. Το 1976 το αυτοκίνητο «αντικαταστάθηκε» με τη σχεδόν ίδια αισθητικά Ferrari 400. Ασχετο, κάποτε σύχναζε μια τέτοια στην οδό Διδότου, στο Κολωνάκι