Η Αλις Σέμπολντ είναι η αμερικανίδα αρθρογράφος και συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Παραδεισένια Οστά» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη), που στηρίζεται στη σεξουαλική κακοποίηση, έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές σε έγκριτα έντυπα όπως The New Yorker, The New York Times, και Vogue, και έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο, άλλωστε έχει συμβεί και με τα απομνημονεύματά της με τίτλο «Lucky», που εκδόθηκαν το 1999. Στο πρώτο της βιβλίο, που την έκανε διάσημη, η Σέμπολντ κάνει μια τρομερή περιγραφή της επίθεσης, του βιασμού και του ψυχολογικού τραύματος που υπέστη στη συνέχεια, περιγράφοντας την τυχαία συνάντησή της έξι μήνες αργότερα με τον νεαρό μαύρο, που ήταν σίγουρη ότι την είχε βιάσει.
Ο Αντονι Τζ. Μπρόντγουοτερ, ο άνδρας, που υποτίθεται ότι τη βίασε το 1981, συνελήφθη το 1982 και παρά το γεγονός ότι επέμενε συνεχώς ότι ήταν αθώος, καταδικάστηκε και έμεινε στη φυλακή 16 χρόνια. Αποφυλακίστηκε μεν το 1998 αλλά ήταν καταγεγραμμένος ως δράστης σεξουαλικού εγκλήματος. Τη Δευτέρα 22 Νοεμβρίου, ωστόσο, και αφού οι εισαγγελείς επανεξέτασαν την υπόθεση, ο Μπρόντγουοτερ αθωώθηκε, όπως έγραψαν οι Αλεξάντρα Αλτερ και Κάρεν Ζράικ στους New York Times.
Οκτώ ημέρες αργότερα, όπως αναφέρουν οι δύο δημοσιογράφοι σε νεότερο δημοσίευμά τους στους New York Times, η διάσημη συγγραφέας που στήριξε την παγκόσμια φήμη της σε μια δικαστική πλάνη, ζήτησε συγγνώμη από τον 61χρονο άνδρα, ο οποίος προσπαθεί, πλέον, να ξαναφτιάξει την κατεστραμμένη ζωή του μετά από μια τόσο τρομερή αδικία. Με μια ανάρτησή της στην ιστοσελίδα Medium, η κυρία Σέμπολντ δήλωσε ότι μετάνιωσε για το γεγονός ότι «έπαιξε άθελά» της ρόλο σε «ένα σύστημα που έστειλε έναν αθώο άνδρα στη φυλακή».
«Λυπάμαι κυρίως για το γεγονός ότι σας έκλεψαν άδικα τη ζωή, που μπορούσατε να ζήσετε, και ξέρω ότι καμία συγγνώμη δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που σας συνέβη και δεν θα το αλλάξει ποτέ. Από τα πολλά πράγματα που εύχομαι για εσάς, και ελπίζω πάνω από όλα, είναι να δοθεί σε εσάς και την οικογένειά σας ο χρόνος και η ιδιωτικότητα να θεραπευτείτε», έγραψε απολογούμενη η Σέμπολντ .
Από την άλλη πλευρά, σε συνέντευξή του στους New York Times, ο Αντονι Τζ. Μπρόντγουοτερ δήλωσε «ανακουφισμένος και ευγνώμων» για τη συγγνώμη της Σέμπολντ: «Χρειάστηκε πολύ θάρρος και υποθέτω ότι είναι θαρραλέα και αντέχει στην καταιγίδα όπως κι εγώ», είπε τονίζοντας: «Το να κάνει αυτή τη δήλωση, είναι κάτι πολύ δύσκολο, κατανοώντας ότι ήταν θύμα όπως ήμουν κι εγώ θύμα».
Ο Scribner, ο εκδοτικός οίκος της Αλις Σέμπολντ στη Νέα Υόρκη, δήλωσε αρχικά ότι δεν σχεδιάζει να επανεκδώσει το «Lucky», ενημερώνοντας το κείμενο με βάση την αθώωση του Μπροντγουότερ. Ωστόσο στη συνέχεια επανήλθε με νέα δήλωση, λέγοντας ότι θα σταματήσει τη διανομή του βιβλίου και ότι εξετάζουν μαζί με την Σέμπολντ «πώς θα μπορούσε να αναθεωρηθεί η αυτοβιογραφία της».
Bιασμός, καταδίκη και αποκατάσταση
Η Αλις ήταν 18 ετών, πρωτοετής φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Syracuse της Νέας Υόρκης, όταν τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Μαΐου 1981 ένας μαύρος άνδρας της επιτέθηκε και τη βίασε μέσα σε ένα τούνελ κοντά στην πανεπιστημιούπολη, αφού την ξυλοκόπησε άγρια. Αμέσως, ανέφερε το έγκλημα στην αστυνομία αλλά δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει κανέναν ύποπτο. Πέντε μήνες αργότερα, περπατώντας σε έναν δρόμο κοντά στο πανεπιστήμιο, συνάντησε έναν άνδρα, που της θύμισε τον βιαστή της. Ειδοποίησε την αστυνομία, ο Αντονι Μπροντγουότερ συνελήφθη, αλλά όταν την κάλεσαν για αναγνώριση, αναγνώρισε έναν άλλο άνδρα, που στεκόταν δίπλα του και του έμοιαζε.
Ωστόσο ο εισαγγελέας επέμεινε να διορθώσει την κατάθεσή της και έτσι η Σέμπολντ κατέθεσε στο δικαστήριο εναντίον του Μπρόντγουοτερ, ο οποίος καταδικάστηκε για βιασμό και σοδομισμό. Εναν χρόνο μετά την αποφυλάκισή του το 1998, προφανώς εξακολουθώντας να πιστεύει ότι ήταν ένοχος, η Αλις Σέμπολντ περιέγραψε την κακοποίησή της στο «Lucky» («Τυχερή»). Ο τίτλος του βιβλίου προήλθε από συνομιλία της με έναν αστυνομικό, που της είπε ότι στο ίδιο σημείο είχε βιαστεί και δολοφονηθεί μια άλλη γυναίκα, και επομένως εκείνη στάθηκε τυχερή.
Στην αίτησή τους για ακύρωση της καταδίκης οι δικηγόροι υπεράσπισης του Μπρόντγουοτερ έγραψαν ότι η υπόθεση βασίστηκε αποκλειστικά στην κατάθεση της Σέμπολντ και σε μια πλέον απαξιωμένη μέθοδο μικροσκοπικής ανάλυσης μαλλιών.
Στο βιβλίο της η Σέμπολντ έδωσε στον βιαστή της το φανταστικό όνομα Γκρέγκορι Μάντισον, ωστόσο ο Μπρόντγουοτερ δήλωσε ότι υποχρεώθηκε να υποφέρει από το στίγμα του βιαστή ακόμη και μετά την αποφυλάκισή του, καθώς υπήρχε πάντα η κατηγορία του δράστη σεξουαλικού εγκλήματος.
Ο εισαγγελέας Γουίλιαμ Φιτζπάτρικ, που πρότεινε την άρση της καταδίκης, σημείωσε ότι οι ταυτοποιήσεις μαρτύρων αγνώστων, ιδιαίτερα εκείνων που διασχίζουν φυλετικές γραμμές, είναι συχνά αναξιόπιστες. Η Σέμπολντ είναι λευκή και ο Μπρόντγουοτερ μαύρος. «Δεν πρόκειται να προσβάλω αυτές τις διαδικασίες λέγοντας: “Συγγνώμη”», είπε ο Φιτζπάτρικ στο δικαστήριο την Δευτέρα, 22 Νοεμβρίου. «Αυτό δεν έπρεπε να είχε συμβεί ποτέ», τόνισε. (Δείτε απόσπασμα της δίκης με την οποία αποκαταστάθηκε ο Μπροντγουότερ)
Ο Αντονι Μπροντγουότερ είχε προσπαθήσει κατ’ επανάληψη να αποδείξει την αθωότητά του, προσλαμβάνοντας διάφορους δικηγόρους, ωστόσο είχε σταθεί αδύνατον μέχρι τη στιγμή που σχεδιάστηκε η μεταφορά των απομνημονευμάτων της Σέμπολντ στην οθόνη. Ο Τίμοθι Μουτσιάντε, δικηγόρος, συγγραφέας και πρώην δημοσιογράφος, προσελήφθη τον περασμένο Ιανουάριο σαν εκτελεστικός παραγωγός της κινηματογραφικής μεταφοράς του «Lucky» και ξεκίνησε από την ανάγνωση του βιβλίου, το οποίο σχεδόν 30 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του εξακολουθεί να είναι ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα.
Το πρώτο μέρος του βιασμού της 18χρονης λευκής φοιτήτριας από τον 20χρονο μαύρο τον σόκαρε, βέβαια, αλλά δεν του προκάλεσε ανησυχίες ή αμφιβολίες όπως συνέβη όταν έφτασε στο μέρος της δίκης. Τότε άρχισε να αμφιβάλλει για την θέση της Σέμπολντ, όπως είπε ο Μουτσιάντε σε συνέντευξή του στους βρετανικούς The Times. Είπε, ακόμη, ότι εντυπωσιάστηκε από το πόσο λίγα αποδεικτικά στοιχεία παρουσιάστηκαν στη δίκη του Μπρόντγουοτερ. Οταν, όμως, παρουσίασε τις απορίες του η παραγωγή τον απέλυσε. (Ωστόσο η παραγωγή σταμάτησε έτσι κι αλλιώς όταν έχασε την χρηματοδότησή της όπως ανέφερε το Variety).
«Ηταν φανερό ότι ο Αντονι αδικήθηκε» είπε ο Τίμοθι Μουτσιάντε στους Times. Και δεν το άφησε έτσι. Προσέλαβε τον Νταν Μάιερς, έναν ιδιωτικό ερευνητή, ο οποίος βρήκε τον Μπρόντγουοτερ, μίλησε μαζί του και βεβαιώθηκε ότι ήταν θύμα δικαστικής πλάνης. Του πρότεινε τον δικηγόρο, με τον οποίο συνεργάζεται, και έτσι ξεκίνησε η τελευταία επιτυχημένη δικαστική προσπάθεια για την αθώωσή του.
Και τώρα η Red Badge Films, εταιρεία παραγωγής με την οποία συνεργάζεται ο Μουτσιάντε, άρχισε να επεξεργάζεται τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ πάνω στην υπόθεση «Lucky», σε συνεργασία με μια δεύτερη εταιρεία, την Red Hawk Films. Μάλιστα στο project συμμετέχει και ο Μπρόντγουοτερ.
Μοιάζει με νουάρ μυθιστόρημα, ε; Κι όμως δεν είναι παρά από εκείνες τις περιπτώσεις που η ζωή αντιγράφει τη φαντασία.