Ο καθηγητής Ρίτσαρντ Σκόλιερ είναι πολύ γνωστός στην Αυστραλία, και όχι μόνο, κυρίως για τη δουλειά του στη θεραπεία του μελανώματος, του πιο επικίνδυνου καρκίνου του δέρματος. Είναι ένας από τους διευθυντές του Ινστιτούτου Μελανώματος της Αυστραλίας. Είναι ταυτόχρονα ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος, αθλητής αντοχής με εξαιρετική φυσική κατάσταση.
Στα 56 του, όπως αναφέρει ο Guardian, η ζωή του ήταν γεμάτη από επαγγελματική επιτυχία και οικογενειακή ηρεμία. Μέχρι το πρωί της 20ής Μαΐου 2023, όταν έχασε τις αισθήσεις του και σωριάστηκε με σπασμούς στο πάτωμα, σε ένα ξενοδοχείο στην Πολωνία. Μετά από εκείνη την επιληπτική κρίση πήγε για μαγνητική τομογραφία στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Κρακοβίας, όπου διαγνώστηκε με όγκο στον κροταφικό λοβό.
Καθώς είχε διαγνώσει πολλές φορές ο ίδιος άλλα άτομα με καρκίνο, ήξερε ακριβώς τι θα μπορούσε να σημαίνει το εύρημα: πιθανότατα καρκίνο του εγκεφάλου. Γνώριζε τις συνέπειες που έχει ένα υψηλού βαθμού γλοίωμα, ήξερε ότι ο εγκεφαλικός όγκος είναι ανίατος και «προσφέρει» φριχτούς πόνους στους τελευταίους μήνες της ζωής του ασθενούς. Βυθίστηκε σε απόγνωση, άρχισε να κλαίει και τηλεφώνησε στα παιδιά του.
Μια βιοψία που πραγματοποιήθηκε στο Σίδνεϊ 12 ημέρες αργότερα επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους του: επρόκειτο για επιθετικό γλοιοβλάστωμα τύπου IDH βαθμού 4, διάγνωση που οδηγεί σε θάνατο. «Δεν ήθελα να πεθάνω» γράφει στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Brainstorm» (λογοπαίγνιο με τις λέξεις «εγκέφαλος» και «καταιγίδα») ο Σκόλιερ.
Οι γιατροί του έδιναν λιγότερο από έναν χρόνο ζωής. Εχουν περάσει 18 μήνες και ο Ρίτσαρντ -που δεν ήξερε αν θα προλάβει την κυκλοφορία του βιβλίου του- είναι ακόμη εδώ και μπορεί πλέον να νιώθει, έστω και συγκρατημένη αισιοδοξία.
Ο Guardian παρατηρεί ότι ο Σκόλιερ δεν αποπνέει ίχνος έπαρσης – αντίθετα δείχνει ταπεινός και προσγειωμένος. Δεν είναι αυτονόητο για γιατρό, πόσο μάλλον για έναν γιατρό που έχει τις περισσότερες δημοσιεύσεις για το μελάνωμα παγκοσμίως και ο οποίος πιθανώς να έχει ανακαλύψει κάτι πρωτοποριακό για τη θεραπεία του γλοιοβλαστώματος, με πειραματόζωο τον ίδιο τον εαυτό του!
Η μελέτη του για το μελάνωμα βασίζεται στο η ανοσοθεραπεία (κύρια θεραπεία στον καρκίνο του δέρματος) λειτουργεί καλύτερα όταν χρησιμοποιείται ένας συνδυασμός φαρμάκων και όταν αυτά χορηγούνται πριν από οποιαδήποτε επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου. Με αυτό το θεραπευτικό σχήμα, η πενταετής επιβίωση των ασθενών με προχωρημένο μελάνωμα αυξάνεται σε έως και 55%.
Ο Σκόλιερ αποφάσισε να κάνει το ίδιο ως πρώτη θεραπευτική ενέργεια για το γλοιοβλάστωμά του: Έλαβε πρώτα ένα σχήμα ανοσοθεραπείας και στη συνέχεια χειρουργήθηκε. Παγκοσμίως οι νευροχειρουργοί προτείνουν άμεση αφαίρεση του όγκου, με το επιχείρημα ότι ακόμη και μερικές ημέρες καθυστέρηση μπορεί να αλλάξουν δραματικά την πρόγνωση.
Δεν ήταν φυσικά μια εύκολη απόφαση, αφού τα ανοσοθεραπευτικά φάρμακα -όπως οι περισσότερες θεραπείες για τον καρκίνο- είναι τοξικά και θα μπορούσαν, με πιθανότητα 60% (!) να τον σκοτώσουν νωρίτερα από το γλοιβλάστωμα. Βασικός κίνδυνος ήταν η επιπλοκή του εγκεφαλικού οιδήματος, που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο εντός διημέρου…
Η ομάδα των συνεργατών του, με πρωτοστάτρια την επι χρόνια συνοδοιπόρο του στο Ινστιτούτο Μελανώματος Τζορτζίνα Λονγκ, εκτίμησαν την πιθανότητα διάσωσης του συναδέλφου τους ανάμεσα σε 1% και 5%… Το σχέδιο της θεραπείας περιλάμβανε έναν συνδυασμό τριών φαρμάκων ανοσοθεραπείας που χορηγούνται ενδοφλεβίως.
Δεκαπέντε ημέρες μετά την αρχική διάγνωση ξεκίνησε η πρώτη τετράωρη έγχυση στο νοσοκομείο Μάτερ, στο Σίδνεϊ. Η δεύτερη δόση καθυστέρησε λόγω παρενεργειών, όπως πυρετό, εξανθήματα και υψηλά ηπατικά ένζυμα.
Σχεδόν έναν μήνα μετά το επεισόδιο στην Κρακοβία, η νευροχειρουργός Μπρίντα Σιβάλινγκαμ αφαίρεσε τον όγκο, σε μια επέμβαση διάρκειας έξι ωρών. Ακολουθήσαν και άλλα οκτώ σχήματα ανοσοθεραπείας – η τελευταία δόση θα χορηγηθεί τον ερχόμενο μήνα. Ολο αυτό το διάστημα, οι εργαστηριακές αναλύσεις έδειχναν ότι η ανοσοθεραπεία λειτουργούσε: Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος του Σκόλιερ ενεργοποιήθηκαν και άρχισαν να επιτίθενται στον καρκίνο.
Και μέχρι σήμερα, ο καθηγητής έχει διαψεύσει κάθε στατιστική επιβίωσης, χωρίς καμιά υποτροπή.
Είναι ακόμη νωρίς να κριθεί απολύτως επιτυχημένη η πρώτη στον κόσμο ανοσοθεραπεία γλοιοβλαστώματος. Σίγουρα όμως η περίπτωση του Σκόλιερ θα μείνει στην ιατρική Ιστορία.