Γλυκιά. Και φρέσκια. Και έξυπνη. Και ξανά γλυκιά. Οσοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν από κοντά την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, τη μεγάλη ποιήτρια που έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Δευτέρας (εδώ), στα 80 της, την περιέγραψαν με αυτές τις λέξεις.
Δεν ήταν μόνο η καταπραϋντική ματιά της και η πηγαία καλοσύνη της. Η σκέψη της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ παρέμεινε φρέσκια μέχρι την τελευταία της στιγμή. Παρά τις δυσκολίες εξαιτίας της αναπηρίας της που την ακολουθούσε από τα παιδικά της χρόνια, το γλυκό χαμόγελο δεν έλειψε ποτέ από το πρόσωπό της.
Η σπουδαία ποιήτρια αγάπησε τη ζωή και τη χάρηκε πολύ, και αυτή της το ανταπέδωσε προσφέροντάς της αναγνώριση και υστεροφημία. Η ποίηση ήταν η μεγάλη της σύμμαχος και το αντίδοτο στον ψυχικό της πόνο.
Είχε εξαιρετικούς γονείς, και νονό τον Νίκο Καζαντζάκη, έζησε εξάλλου στο πλάι ενός υπέροχου συντρόφου, του Βρετανού Ρόντνεϊ Ρουκ, που την αγάπησε πολύ.
Απόσταγμα της σκέψης της είναι τα δέκα μαθήματα ζωής που μας άφησε παρακαταθήκη.
1. Για την αναπηρία της: «Αν είχα γεννηθεί ένα χρόνο μετά, ο Φλέμινγκ θα είχε εφεύρει την πενικιλίνη και θα είχα σωθεί. Εζησα με μια αναπηρία, η οποία όμως δεν με εμπόδισε να χορέψω, να κολυμπήσω, να χαρώ τη ζωή».
2. Για το γράψιμο: «Ψυχολογικά είναι το αντίβαρο για την αναπηρία μου».
3. Για την ποίηση: «Οι πηγές της είναι ο ψυχικός πόνος, η έλλειψη. Αμα είσαι καλά γιατί να γράφεις ποιήματα; Η ρίζα του ποιήματος είναι η πληγή και το ποίημα είναι η ουλή».
4. Για την ποίηση και τη γλώσσα: «Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τη δυναμική της μητρικής γλώσσας και ειδικά στην ποίηση. Η ποίηση και η γλώσσα είναι σαν την κυρία με το σκυλάκι… το σκυλάκι είναι η ποίηση και είναι πολύ κακομαθημένο, κάνει ό,τι θέλει».
5. Για τον σημερινό κόσμο: «Η εικόνα του με τρομάζει. Βρίσκω τα νέα της κάθε μέρας πολύ τρομακτικά. Οσο ζω βέβαια ελπίζω. Αλλά είναι εφιαλτικό να είσαι νέος, να σπουδάζεις, να παιδεύεσαι, να μην αρνείσαι να εργαστείς και να μένεις άνεργος».
6. Για τον έρωτα: «Είναι το παν. Και τώρα που είμαι εβδομήντα ετών και ευτυχώς καλά, ένα από τα δύσκολα πράγματα της ηλικίας είναι αυτό. Ότι ζω χρόνια τώρα χωρίς τον έρωτα. Δεν καταλαβαίνω πώς αναπνέω, πώς δουλεύω χωρίς αυτόν».
7. Για το νόημα της ζωής: «Είναι η υπεραξία της ίδιας της ζωής που εξαρτάται από σένα αν θα σε εμπνεύσει ή όχι».
8. Για τα γηρατειά: «Δεν καταπίνονται εύκολα. Οσο καλές και να είναι οι συνθήκες ζωής σου, πλησιάζεις στο τέλος. Ο,τι κάνουμε, ό,τι σκεφτόμαστε βρίσκεται κάτω από την σκιά του μέλλοντος. Η ηλικία μειώνει την ιδέα του μέλλοντος. Η επίγνωση του γήρατος είναι μια κατάσταση πανικού».
9. Για τον θάνατο: «Οπως είπε κάποιος μεγάλος “δύο πράγματα δεν μπορείς να κοιτάξεις κατάματα. Τον ήλιο και το θάνατο”».
10. Για την υστεροφημία: «Γράφουμε με την ελπίδα ότι έστω και ένα τέταρτο της ώρας αφού πεθάνουμε κάτι θα έχει μείνει. Λίγο είναι αυτό; Στο μηχανισμό της γραφής υπάρχει αυτό, ότι ίσως κάτι από ό,τι κάνω μπορεί να μείνει».