Ήταν με αφορμή ένα ταξίδι στην ItalDesign, την εταιρεία του Τζουτζιάρο, για συνέντευξη μαζί του και οδήγηση ενός άλλου κονσεπτικού, του Aston Martin Twenty Twenty, ενός αυτοκινήτου που οραματιζόταν πώς θα μπορούσε να είναι ένα πολυτελές roadster το σωτήριον έτος 2020 – εξ ου και το βαφτιστικό του.
Το πιθανότερο είναι πως τα concept car, πέραν ελάχιστων εξαιρέσεων, δεν θα κυκλοφορούσαν ποτέ στοn δρόμο. Ταυτόχρονα, όμως, δείχνουν μια αισθητική κατεύθυνση. Η ItalDesign, ο Bertone και άλλοι μεγάλοι οίκοι προσπαθούσαν να ρίχνουν ιδέες και να κλείσουν πρότζεκτ. Τις καλές εποχές οι καροσερίστες έβγαζαν σπουδαία λεφτά σχεδιάζοντας ή συναρμολογώντας. Κοντολογίς, τα κονσεπτικά είναι σαν τα ρούχα της haute couture: εντυπωσιακά να τα βλέπεις αλλά δεν τα φοράς στο δρόμο.
Βγήκα στον προαύλιο χώρο και θυμάμαι ότι άνοιξα με προσοχή την πόρτα. Έκανε ένα τρίξιμο. Ακούμπησα το χέρι στο ταμπλό, σε ένα υπέροχο μελί χρώμα, φουλ στο δέρμα. Ήταν άμεσα αντιληπτό πως όσο μασίφ κι αν έδειχνε αισθητικά, το Twenty Twenty ήταν ένα και μόνο δείγμα επί Γης. Μάλιστα κάποια μέρη του φαίνονταν στερεωμένα σχεδόν με σελοτέιπ.
«Ελπίζω να μας το φέρετε σε ένα κομμάτι», μου είπε με χαμογελαστό νόημα ο διάσημος σχεδιαστής. Εκεί το άγχος άρχισε να μεγαλώνει. Μετά προσοχής μεγίστης ανέβηκα για γνωριμία, στους γύρω λόφους από το Τορίνο. Βλέπετε, το Twenty Twenty δεν ήταν στατικό concept, όπως συχνά συνηθίζεται, αλλά κινούνταν. Οπότε η ευθύνη ήταν μεγαλύτερη.
Στο γυρισμό όλα καλά και μετά ακολούθησε η συνέντευξη με τον μεγάλο Ιταλό που μάλλον δικαίως έχει ανακηρυχθεί ως ο «Σχεδιαστής του 20ου αιώνα». Τέλος πάντων, εκεί που η αποστολή του Aston Martin Twenty Twenty είχε εκτελεσθεί, το μάτι πήρε σε μια γωνία τον «αστροναύτη», το Aztec Barchetta, ένα άκρως διαστημικό αυτοκίνητο που ήταν σα να είχε προσγειωθεί από άλλο πλανήτη. Πεντακύλινδρο μοτέρ από την Audi, θεωρητική τελική 240 χλμ/ώ., κιβώτιο transaxle, τετρακίνηση από τη Lancia, σχήμα από τα άδυτα της φαντασίας του Τζουτζιάρο και εορταστική επέτειος για τα 20, τότε, χρόνια της ItalDesign.
Από κοντά το Aztec Barchetta έδειχνε ακόμα πιο φουτουριστικό απ’ ό,τι βλέπετε στις φωτό. Δύο γυάλινες κάψουλες που ανασηκώνονται προς τα επάνω, παραπέμποντας σε «φτερά γλάρου», διαχωριστικό μεταξύ των επιβατών σαν σε μαχητικό κόκπιτ, μια καμπίνα προσανατολισμένη στη γνωστή εμμονή του μεγάλου σχεδιαστή με την εργονομία, μία κεντρική οθόνη στην κάθετη κονσόλα με το άγνωστο, τότε, σύστημα πλοήγησης και κάτι περίεργες θυρίδες στο πλάι. Το Aztec Barchetta -σε ελεύθερη μετάφραση η «βαρκούλα των Αζτέκων»- έλαμπε σε αυτό το techno-silver. Ήταν όντως από άλλο πλανήτη.
Πριν φύγω για το αεροδρόμιο, τον ρώτησα μερικά πράγματα για το Aztec. Είπε ότι η αρχική του πρόθεση ήταν να φτιάξει ένα μόνο «κομμάτι» αλλά μετά τον προσέγγισε ένας γνωστός ιάπωνας βιομήχανος και ζήτησε να του κατασκευάσει 50 Aztec για να τα προωθήσει στην ευρωπαϊκή και αμερικανική αγορά – βασικά σε συλλέκτες. Το Aztec δεν είχε προθέσεις πιστοποίησης για χρήση σε δημόσιο δρόμο. H ItalDesign δέχθηκε να αναλάβει την παραγγελιά και τελικά έφτιαξε λιγότερες από 25 μονάδες. Εννοείται όλες στο χέρι.
Το συγκεκριμένο που βλέπετε, με τον αριθμό σασί Νο 12, είχε μάλιστα εκτεθεί από το 2011 έως το 2015 στο Μουσείο Αυτοκινήτου της Σαγκάης. Σήμερα, κάποιες δεκαετίες αργότερα από την αρχική σύλληψη στο μεγαλοφυές μυαλό του Τζουτζιάρο, μόλις βγήκε προς πώληση σε δημοπρασία, με εκτιμώμενη τιμή μεταξύ €250.000 και 300.000. Μοναδικό, σπάνιο, τετράτροχη απόβαση των UFO στον πλανήτη Γη. Σεβασμός