Πριν από μερικά χρόνια, σε μια συνέντευξή του στο παλιό, καλό Top Gear του Κλάρκσον, ο παλαίμαχος δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής της F1Έμερσον Φιτιπάλντι -κοινώς, ο άνθρωπος με τις φαβορίτες- είχε περιγράψει ρεαλιστικά την εποχή που έτρεχε ο ίδιος. Όπως είχε δηλώσει, πολλοί φίλοι του, αγωνιζόμενοι, είχαν χάσει τη ζωή τους στη διάρκεια της καριέρας του. Στην πραγματικότητα, ο Έμερσον δεν ήξερε καν αν θα γυρνούσε σπίτι του την Κυριακή το βράδυ, μετά τον αγώνα. Όντως, κάποιοι έζησαν το τελευταίο σαββατοκύριακο της ζωής τους.
Για όσους είδαμε την Κυριακή τον αγώνα στην πίστα του Σίβλερστον, το Γκραν Πρι της Μ. Βρετανίας, θα μπορούσε να ήταν, επίσης, το τελευταίο γουίκ-εντ του κινέζου οδηγού Γκουάνγιου Ζου. Εκεί, στην πρώτη κιόλας στροφή, η Alfa Romeo που οδηγούσε, μετά από κάποιες επαφές, τουμπάρισε, σύρθηκε εντυπωσιακά στην αμμοπαγίδα με τον Ζου να βλέπει τρομακτικά τον κόσμο ανάποδα και εκεί που περιμέναμε να εκτονώσει την αδράνειά του στην επιβραδυντική, παχιά άμμο, το μονοθέσιο πέρασε πάνω απ’ τα προστατευτικά λάστιχα, σηκώθηκε στον αέρα και, κυριολεκτικά, σφηνώθηκε μια ανάσα από τους θεατές.
Η καλύτερη δε αποτύπωση ήταν από τα βίντεο που ανέβασαν απ’ τα κινητά τους κάποιοι θεατές που κάθονταν στο σημείο και είδαν το ατύχημα από πρώτο «χέρι» και, μάλλον, όπως δεν αποτυπώθηκε ούτε καν απ΄τις πανάκριβες κάμερες που κάλυπταν τον αγώνα. Όπως, για παράδειγμα, αυτό το βίντεο:
Κατ΄αρχάς, έτσι που συρρικνώθηκε το μονοθέσιο του Ζου, ευτυχώς που δεν πήρε φωτιά και δεν παγιδεύτηκε ο οδηγός μέσα σ’ αυτό. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για τον απεγκλωβισμό του και το σενάριο πολύ μαύρο. Όμως, έστω και έτσι, ευτυχώς χωρίς ανάφλεξη, με τόσα μέτρα αναποδογυρισμένη την Alfa Romeo, ο οδηγός της ίσως επίσης να μην ήταν τυχερός καθώς το κεφάλι του ήταν λίγα εκατοστά απ΄το έδαφος.
Θα ήταν κοινοτυπία να αναλυθεί το πώς ο κινέζος πιλότος (αν και, παρεμπιπτόντως, ο όρος «πιλότος» είναι λανθασμένα επαναλαμβανόμενο κλισέ) οφείλει τη ζωή του στο σύστημα Halo. Ως γνωστόν, πρόκειται για αυτό το περίεργο «τόξο», πλέον κατασκευασμένο από τιτάνιο, που «κάθεται» πάνω από το μονοθέσιο. Η δουλειά του είναι να προστατεύει ό,τι πιο πολύτιμο έχουν οι οδηγοί: το κεφάλι τους. Κατασκευασμένο για να αντέχει τιτάνιες συγκρούσεις, προορισμένο για να σώζει ζωές, αλλά και αντικείμενο πόλωσης όταν παρουσιάστηκε. Κάποιοι το υποδέχτηκαν με χαρά καθώς αύξανε την ασφάλεια των οδηγών, κάποιοι άλλοι το είδαν ως το κερασάκι του νέου συμβολισμού της σύγρονης Φόρμουλα 1. Δηλαδή, ως ενός, σχεδόν, ξενέρωτου σπορ που πλέον απέχει παρασάγγας από τη «ρωμαϊκή» αρένα και το βίβερε περικολοζαμέντε που ανέκαθεν χαρακτήριζε την κορωνίδα του motorsport. Το πιθανότερο, επίσης, είναι πως αν το Halo έσκαγε μύτη στα χρόνια του Φιτιπάλντι, μάλλον θα προκαλούσε θυμηδία.
Πιο ξενέρωτο ή μη, το θέμα είναι ότι ο Ζου, αφού μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Κόβεντρι για εξετάσεις, βγαίνοντας έδωσε ίσως το πιο μεγάλο «ευχαριστώ» της ζωής του στο Halo που του έσωσε τη ζωή. Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο, ωστόσο, αν μας αρέσει η ιδέα ενός σπορ που, χάριν σασπένς και αφηγήματος, αναπολούμε τις εποχές εκείνες που οι οδηγοί ρίσκαραν ακόμα περισσότερο αφήνοντας πίσω τους οικογένειες και φίλους, μάλλον θυμίζουμε θεατές ενός άλλου Κολοσσαίου όπου το αιματοβαμμένο θέαμα είναι εκείνο που κρατά το ενδιαφέρον.
Θα συμφωνήσω πως το σπορ, ναι, δεν έχει το ίδιο ενδιαφέρον με παλιά – και δεν εννοώ το βαθμό θνησιμότητας. Ο ήχος θυμίζει ηλεκτρική σκούπα μεγάλης ισχύος, οι οδηγοί απέχουν απ΄τις μεγάλες προσωπικότητες του Σένα, του Σουμάχερ, του Στιούαρτ, του Λάουντα και άλλων και πως, συνήθως, οι ανατροπές στον αγώνα είναι πιο σπάνιες και από απογευματινό, φλεγματικό μπριτζ στας βρετανικάς εξοχάς. Αν μάλιστα δεν βρέχει; Ακόμα χειρότερα. Χθες, ωστόσο, με κάποιον ιδιότυπο τρόπο, έγιναν όλα. Το ατύχημα που άλλαξε τη ροή του αγώνα, οι διακοπές, το οδόστρωμα που άλλαζε θερμοκρασία, τα προσπεράσματα, η πρώτη νίκη στην καριέρα του Σάινθ, και, τελικά, ο πιο ενδιαφέρον αγώνας της χρονιάς. Αλλά και ένας Ζου που, μπορεί να μην είναι το μεγάλο όνομα, αλλά, το σημαντικότερο, θα είναι πάλι στην εκκίνηση στο επόμενο Γκραν Πρι, στην Αυστρία. Αυτό το σαββατοκύριακο, ευτυχώς, δεν ήταν το τελευταίο.