Ομάδα αμερικανών και κινέζων επιστημόνων πραγματοποίησε μια γενετική μελέτη η οποία αποκαλύπτει για πρώτη φορά από που κρατάει η σκούφια του… μήλου. Η μελέτη δεν αποκαλύπτει μόνο την καταγωγή του δημοφιλούς φρούτου αλλά και τον χάρτη της εξέλιξης του.
Οι ερευνητές συνέκριναν τα γονιδιώματα 117 ποικιλιών καλλιεργούμενων και άγριων μήλων από την Ασία, την Ευρώπη και την Αμερική, μεταξύ των οποίων της συνηθέστερης σημερινής ποικιλίας (Malus domestica). Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι οι πρώτες μηλιές πιθανότατα εμφανίστηκαν σε περιοχές του Καζακστάν πριν από περίπου τρεις χιλιάδες έτη. Οπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Daily Mail τα αποτελέσματα της νέας μελέτης δείχνουν ότι το κοινό δυτικό μήλο (Malus domestica) είναι απόγονος ενός άγριου μήλου (Malus sieversii) που εμφανίστηκε πριν από περίπου δέκα χιλιάδες έτη σε μια περιοχή του Καζακστάν στα δυτικά της οροσειράς Τιεν Σαν, γνωστής και ως «Ουράνια Βουνά».
Δείτε ένα βίντεο για την καταγωγή και εξάπλωση του μήλου στον πλανήτη:
Η εξάπλωση και εξέλιξη του μήλου ξεκίνησε όταν στρατιώτες, βοσκοί, έμποροι, μοναχοί και άλλοι ταξιδιώτες που κινούνταν στα δίκτυα του περίφημου Δρόμου του Μεταξιού έπαιρναν μαζί τους στο ταξίδι και μήλα τα οποία κατανάλωναν διαδρομή πετώντας τα υπολείμματα τους στο έδαφος. Ο Δρόμος του Μεταξιού διευκόλυνε τις εμπορικές επαφές και πολιτικές επαφές μεταξύ της Ασίας και της Ευρώπης. Οπως ήταν επόμενο σε διάφορες περιοχές του Δρόμου του Μεταξιού άρχισαν να αναπτύσσονται μηλιές διαφορών ειδών. Με την πάροδο του χρόνου οι ταξιδιώτες που κινούνταν και προς τα δυτικά και προς τα ανατολικά στον Δρόμο του Μεταξιού μετέφεραν και σπόρους από τις άγριες αλλά και εξημερωμένες μηλιές που είχαν αναπτυχθεί σε διάφορα σημεία των επτά χιλιάδων χιλιομέτρων αυτής της διαδρομής. Ετσι σταδιακά προέκυψαν οι περίπου οι 7.500 ποικιλίες μήλων που υπάρχουν σήμερα.
Οι διασταυρώσεις
Την μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications» πραγματοποίησαν ερευνητές του Ινστιτούτου Μπόις-Τόμσον του Πανεπιστημίου Κορνέλ της Νέας Υόρκης και του Αγροτικού Πανεπιστημίου Σαντόνγκ της Κίνας. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα πρώτα αγριόμηλα ήταν πολύ πιο μικρά και πιο ξινά από αυτά τα σημερινά.
Η μελέτη δείχνει ότι περίπου το 46% του γενετικού υλικού του σύγχρονου κοινού μήλου προέρχεται από τον πρώτο πρόγονο του Καζακστάν, το 21% από το ευρωπαϊκό αγριόμηλο (crabapple) και το 33% από άλλες λιγότερο σαφείς πηγές.
Τέλος η γενετική ανάλυση έφερε στο φως γονίδια που σχετίζονται με το μέγεθος, τη γεύση και την αντοχή του φρούτου και έτσι μπορεί στο μέλλον να δημιουργηθούν (μεταλλαγμένα) μήλα ακόμη πιο μεγάλα, γευστικά και ανθεκτικά από τα σημερινά.