Στο μέλλον η ανάγκη για σφραγίσματα δοντιών μπορεί να μειωθεί, καθώς βρετανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι η φυσική ικανότητα αναγέννησης των δοντιών μπορεί να ενισχυθεί σημαντικά με τη βοήθεια ενός φαρμάκου που αρχικά προοριζόταν για τη… νόσο Αλτσχάιμερ!
Πώς γίνεται αυτό; Το φάρμακο ενεργοποιεί τα βλαστικά κύτταρα στο κέντρο του χαλασμένου δοντιού και επιταχύνει την αποκατάσταση μικρών ρωγμών και οπών. Ενώ ένα δόντι από μόνο του διαθέτει μια περιορισμένη ικανότητα αυτοαποκατάστασης, το φάρμακο (Tideglusib) τονώνει τη φυσική διαδικασία αναγέννησης, προκειμένου να κλείνουν ακόμη και μεγαλύτερες τρύπες.
Οι ερευνητές -με επικεφαλής τον καθηγητή Πολ Σαρπ του King’s College του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports»- έδειξαν ότι όταν η τρύπα στο δόντι γεμίζει με ένα βιοδιασπώμενο σφουγγαράκι κολλαγόνου, εμποτισμένο με το συγκεκριμένο φάρμακο, το δόντι δημιουργεί νέα οδοντίνη και αναπλάθεται πλήρως μόνο του, βαθμιαία. Ολη αυτή η διαδικασία της ανάπλασης διαρκεί λίγες μόνο εβδομάδες.
Βέβαια, τα πειράματα έχουν γίνει σε ποντίκια -ουδείς μπορεί να ισχυριστεί «non tested in animals»- αλλά και σε δόντια αρουραίων, τα οποία είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερα από των ποντικιών. Αν οι κλινικές μελέτες δείξουν ότι όλα πάνε καλά, μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους θα ακολουθήσουν οι πρώτες κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Εκεί θα φανεί η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου και το αν θα μπορέσει να αποκαταστήσει τις τρύπες στα ανθρώπινα δόντια, τα οποία είναι μεγαλύτερα από των αρουραίων.
Το μόνο βέβαιο είναι πως αυτό το φάρμακο δοκιμάστηκε για πιθανή χρήση κατά του Αλτσχάιμερ και άλλων νευρολογικών παθήσεων, ενώ έχει ήδη βρεθεί ότι είναι ασφαλές για κλινική χρήση. Ετσι, υπάρχει αισιοδοξία στους ερευνητές. «Σχεδόν κάθε άνθρωπος στον πλανήτη έχει χαλασμένα δόντια, κάποια στιγμή στη ζωή του. Πρόκειται για έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που χρειάζονται θεραπεία. Για αυτόν τον λόγο παλέψαμε να επινοήσουμε κάτι που να είναι πραγματικά απλό, γρήγορο και φθηνό», δήλωσε ο δρ Σαρπ.
Απομακρύνεται, λοιπόν, ο φόβος του οδοντιάτρου, που έχουν πολλοί άνθρωποι; Κατά μία έννοια, ναι. Βέβαια, ο τροχός, με αυτόν τον απίστευτα διαπεραστικό ήχο, δεν υπάρχει περίπτωση να μπει σε κάποια αποθήκη, αφού πάντα θα χρειάζεται να αφαιρούνται σάπια τμήματα του δοντιού. «Προσγειωθήκατε», έτσι;
Η σχέση της απώλειας δοντιών με Αλτσχάιμερ και άνοια
Στο μεταξύ, μια νέα έρευνα ανακάλυψε σχέση μεταξύ της απώλειας των δοντιών και της απώλειας μνήμης σε ηλικιωμένα άτομα. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Behavioral and Brain Functions», δείχνει ότι οι ηλικιωμένοι που χάνουν τα δόντια τους μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης απώλειας μνήμης ή αναπτυσσόμενης -πρώιμου σταδίου- νόσου του Αλτσχάιμερ.
Σε μια άλλη πρόσφατη μελέτη -η οποία πραγματοποιήθηκε στην Ιαπωνία, με περισσότερα από 4.200 άτομα εθελοντές ηλικίας άνω των 65 ετών- έγινε οδοντιατρική εξέταση και ψυχολογική αξιολόγηση. Μετά την ανάλυση, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν λιγότερα δόντια είχαν περισσότερες πιθανότητες να πάθουν μιας ήπιας μορφής άνοια ή να περάσουν σε πρώιμο στάδιο της νόσου τού Αλτσχάιμερ.
Οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι λοιμώξεις στα ούλα μπορούν να οδηγήσουν σε απώλεια δοντιών και πιθανώς έτσι να αποδεσμεύονται ουσίες, οι οποίες με τη σειρά τους μπορούν να αποδυναμώσουν τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση της απώλειας μνήμης. Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι οι συμμετέχοντες με συμπτώματα απώλειας μνήμης ανέφεραν ότι σπάνια ή ποτέ δεν είχαν πάει στον οδοντίατρο και αυτό μπορεί να είναι μια εξήγηση για τα ευρήματα της μελέτης.