Ενα λονδρέζικο δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν «παρένθετοι» άνθρωποι, πόσο μάλλον «παρένθετες» μητέρες. Εν ολίγοις, έχουμε μια αποκαλυπτική ιστορία για το τι εστί μητέρα. Η συγκεκριμένη «παρένθετη» μητέρα πήρε από το δικαστήριο το δικαίωμα να συνεχίσει να βλέπει τον γιο της, που γεννήθηκε το 2020, αν και είχε υπογράψει συμβόλαιο περί απλής «χρήσης των ωαρίων της» με ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων, ηλικίας 43 χρόνων και 36 χρόνων.
Το δικαστήριο απεφάνθη επίσης, με δικαστικό σχόλιο από την έδρα κιόλας, ότι η υπόθεση καταδεικνύει τις δυσκολίες που είναι εγγενείς στην πρακτική της «παρένθετης» μητρότητας. Φυσικά, η όλη ιστορία πέρασε στα βρετανικά μέσα χωρίς τα ονόματα των πρωταγωνιστών της, τα οποία άλλωστε μικρή σημασία έχουν. Το βρέφος είχε παραδοθεί από τη μάνα του στο γκέι ζεύγος επτά ώρες μετά τη γέννησή του, ενώ υπήρξε και κατ’ οίκον επίσκεψη της μητέρας 10 ημέρες αργότερα.
Κατόπιν, ωστόσο, η μητέρα κινήθηκε δικαστικώς για να επιτύχει αναγνώριση των δικαιωμάτων της, μεταξύ των οποίων και αυτό της γονικής μέριμνας, όπως και τελικά έγινε. Το δικαστήριο, πάντως, με πνεύμα συγκατάβασης, αναγνώρισε επίσης ότι το νήπιο «μεγάλωσε πολύ καλά» με τους δύο άνδρες κατά το διάστημα που μεσολάβησε.
Η υπόθεση ανέδειξε τη ζωηρή αντίφαση μεταξύ των παραδοσιακών και των μεταμοντέρνων αξιών. Μέσα σε λίγα χρόνια ο όρος ορφανός μητρός (motherless, στα αγγλικά) άλλαξε νόημα, σχολίασαν κάποια βρετανικά media. Κάποτε σήμαινε τη δυστυχία που φέρνει στο παιδί η απουσία της μητέρας, ενώ τώρα δηλώνεται ακόμη και μέσα στα δικαστήρια σαν θετική ιδιότητα.