Σύμφωνα με τους Sunday Times, που μετέφεραν την είδηση ενός ειδικού εντύπου-ιστοσελίδας όπως το What Car? σε ένα ευρύτερο κοινό, οι εργοστασιακές τιμές αναφορικά με την αυτονομία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων έχει μεγάλες αποκλίσεις σε σχέση με ό,τι συμβαίνει στη ρεαλιστική τους χρήση.
Συγκεκριμένα, το περιοδικό υποστηρίζει ότι οι επίσημες εργοστασιακές μετρήσεις εμφανίζουν ανεπάρκειες ως προς την πραγματική κατανάλωση ενέργειας και συστήνει στους εν δυνάμει αγοραστές να το έχουν υπόψιν, ώστε να μην απογοητευτούν κατόπιν εορτής.
Σε γενικές γραμμές, οι μετρήσεις που έλαβαν χώρα κατέδειξαν ότι η αυτονομία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων εμφανίζει μικρότερη χιλιομετρική απόσταση επάρκειας, πλέον του 1/3 των τιμών που δηλώνουν οι κατασκευαστές. Σύμφωνα με τον επίσημο τρόπο που υπολογίζεται η σχετική αυτονομία των EV μοντέλων με βάση το εναρμονισμένο πρωτόκολλο WLTP, ένα ηλεκτρικό πρέπει να κινείται με ταχύτητα 28,8 μιλίων (ή 46 χλμ.) σε εξωτερική θερμοκρασία 23 βαθμών Κελσίου, ξεκινώντας με 100% φόρτιση και καταλήγοντας στο 0%. Δηλαδή στο σημείο όπου «μένεις ξερός» στον δρόμο.
Ωστόσο, όπως είναι ήδη προφανές από τις προαναφερόμενες, μάλλον ιδανικές, συνθήκες, το EV δεν προβλέπεται να κινείται σχετικά γρήγορα, αλλά μάλλον αργά. Επιπλέον, μια τέτοια θερμοκρασία (23 βαθμοί) θεωρείται μάλλον θερμή, κάτι που ευνοεί –σε αντίθεση με τα ψυχρά κλίματα– την αυτονομία των μπαταριών. Επίσης, η παραπάνω μέση ταχύτητα δεν πιάνεται με απότομες επιταχύνσεις, αλλά με το λεγόμενο «αβγό μελάτο» μεταξύ του δεξιού ποδιού και του πεντάλ του γκαζιού. Κοινώς, απαλά, σαν να χαϊδεύεις ένα μωρό.
Συνθήκες όπως αυτές είναι ιδανικές και συχνά απέχουν από ό,τι έχει να αντιμετωπίσει ένα ηλεκτρικό στην πραγματική ζωή: πολλές φορές φορτωμένο με επιβάτες και αποσκευές, με χρήση κλιματισμού, θέρμανσης ή άλλων περιφερειακών συστημάτων που τραβούν ρεύμα, σε ανηφόρες, προσπεράσματα, με συχνά σταμάτα-ξεκίνα…
Ολα αυτά συνιστούν τις ρεαλιστικές συνθήκες και αυτές απέχουν από το πρωτόκολλο. Δεν είναι ότι οι κατασκευαστές κοροϊδεύουν σκοπίμως. Είναι η προβλεπόμενη διαδικασία. Μια διαδικασία, όμως, που έτσι όπως εμφανίζεται στο showroom «εξαπατά» τον μέσο, αδιάβαστο καταναλωτή ως προς τι μπορεί να αναμένει.
Στο σχετικό τεστ του What Car? τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιήθηκαν για τα ευρήματα αρχικά φορτίστηκαν στο 100% και αφέθηκαν έξω κατά τη διάρκεια της νύχτας, για 14 ώρες, σε θερμοκρασίες από 6 έως 10 βαθμών Κελσίου. Το επόμενο πρωινό επιβεβαιώθηκε ότι ήταν πλήρως φορτισμένα, ρυθμίστηκε ο κλιματισμός στους 21 βαθμούς και επιλέχθηκε η δέσμη προβολέων στη σχετική «σκάλα» διασταύρωσης.
Στη συνέχεια, τα δημοσιογραφικά ηλεκτρικά οδηγήθηκαν συνεχόμενα σε μια δοκιμαστική κυκλική διαδρομή ενός εικονικού γύρου περίπου 15 μιλίων (25 χλμ.), ο οποίος περιελάμβανε 2,6 μίλια προσομοίωσης αστικής οδήγησης με στάσεις και εκκινήσεις, τέσσερα μίλια με σταθερή ταχύτητα 50 μιλίων/ώρα (80 χλμ/ώρα) και 8 μίλια με σταθερά 70 μίλια/ώρα (112 χλμ/ώρα). Τηρήθηκαν εναλλαγές των ίδιων οδηγών, στο τέλος κάθε γύρου ο διακόπτης παρέμενε σε λειτουργία, ενώ η εξωτερική θερμοκρασία του αέρα κυμαινόταν από 10 έως 11 βαθμούς Κελσίου.
Για την Ιστορία, τη μεγαλύτερη απόκλιση αυτονομίας εμφάνισε το Lexus UC 330e Takumi, το οποίο παρέδωσε το ηλεκτρικό του πνεύμα μετά από 272 χλμ. – απόκλιση κατά 37,9% από την επίσημη τιμή. Λίγο πιο πίσω στην κατάταξη, το Volkswagen ID 7 Pro Match, που κάλυψε 406 χλμ. – απόκλιση κατά 33,6%. Μεταξύ των 12 αυτοκινήτων, την καλύτερη επίδοση (ή, αν θέλετε, τη μικρότερη απόκλιση από την επίσημη τιμή αυτονομίας) επέδειξε το Mercedes-Benz EQE 330 Sport Edition, το οποίο κάλυψε απόσταση 480 χλμ. – και πάλι με απόκλιση κατά 21%.
Η σχετική δοκιμή κατέληξε στο εύλογο συμπέρασμα ότι απαιτείται τα επίσημα τεστ αξιολόγησης της αυτονομίας των ηλεκτρικών «να αντανακλούν με μεγαλύτερη ακρίβεια την οδήγηση στις πραγματικές συνθήκες, έτσι ώστε οι αγοραστές να είναι εξαρχής ενήμεροι για το τι θα πάρουν στη συνέχεια».
