Στη χώρα όπου ο ίδιος ο πρόεδρος κατηγορείται για βιασμό, αλλά κανείς δεν φαίνεται να δίνει δεκάρα (άλλωστε είναι η 22η φορά που διατυπώνεται δημοσίως εναντίον του κατηγορία για ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά), η γυναικεία ερωτική επιθυμία σημείωσε μία μικρή νίκη. Η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων ενέκρινε προ ημερών την κυκλοφορία του «Vyleesi» (χημική ονομασία: βρεμελατονίδη). Απευθύνεται σε γυναίκες με χαμηλή λίμπιντο. Και ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ επιστράτευσε τη γνώριμη πλέον υπερασπιστική του γραμμή «Δεν τη βίασα, δεν είναι ο τύπος μου» (ο λόγος για τη συγγραφέα E. Τζιν Κάρολ), ο δημόσιος διάλογος για την ανάγκη ενός «ροζ βιάγκρα» αναζωπυρώθηκε.
Στο νέο αυτό τοπίο αναγνωρίζεται αισίως η ύπαρξη της παραμελημένης, χαμηλής, «τραυματισμένης» ή ώριμης γυναικείας ερωτικής επιθυμίας. Το άρτι αφιχθέν «Vyleesi» της Αmag υπόσχεται (όπως και το «Addyi» της Sprout που προηγήθηκε το 2015) να «θεραπεύσει» τη Διαταραχή Μειωμένης Σεξουαλικής Επιθυμίας (HSDD). Οχι, δεν πρόκειται για αποκύημα της φαντασίας των φαρμακοβιομηχανιών. Η ιατρική κοινότητα την αναγνωρίζει πλέον ως σοβαρό πρόβλημα, καθώς πλήττει 1 στις 10 (ακόμα και 20άρες).
Οι γυναίκες καλούνται επιτέλους να μιλήσουν ανοιχτά για κάτι που μέχρι πρότινος έκρυβαν, ακόμα και από τον σύντροφό τους. «Μην κοκκινίζεις!» παρότρυνε φέτος η καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της Amag. Στη Γαλλία μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο «Je m’ en bats le clito!» «(«Τα γράφω όλα στην κλειτορίδα μου») από τον ομώνυμο λογαριασμό στο Instagram με τις 299.000 followers που μιλούν «χύμα» για τη σεξουαλικότητά τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ το ποσοστό των γυναικών με κάποια σεξουαλική δυσλειτουργία αγγίζει το 40%. Στην Ελλάδα από τις κλήσεις (κατά το διάστημα 2004-2008) στο Κέντρο Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας (ΚΕΣΑΥ), το οποίο φιλοξενείται στο ΑΠΘ, ένα 30% των γυναικών ανέφεραν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, ένα 24,5 % πρόβλημα οργασμού και ένα 6% πόνο κατά την επαφή. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία οι Ελληνίδες κατατρύχονται πλέον και από το «μάτσο» άγχος της απόδοσης.
Παράλληλα, με την έλευση του νέου διεγερτικού της γυναικείας λίμπιντο (που χορηγείται σαν ένεση 45 λεπτά πριν από την επαφή) μαίνεται ξανά το ντιμπέιτ κατά πόσο ένα φαρμακευτικό σκεύασμα είναι η ενδεδειγμένη λύση για κάτι τόσο σύνθετο. Το «θηλυκό βιάγκρα», λένε οι ειδικοί, δεν έχει σχέση με το ανδρικό. Δεν αφορά ένα απλό πρόβλημα υδραυλικής, που αντιμετωπίζεται με το κατάλληλο χημικό «γράσο». Απαιτεί, αντίθετα, μία επίπονη περιήγηση στους μόνιμα ημιφωτισμένους διαδρόμους της γυναικείας επιθυμίας και ανατομίας.
Σημειωτέον ότι αυτό το ανεξερεύνητο sex drive, ιδιαίτερα όσον αφορά μεγαλύτερες γυναίκες που βρίσκονται σε σταθερές, μακροχρόνιες σχέσεις, μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να βγαίνει στο φως. Οπως στο αιρετικό βιβλίο «What do women want? Adventures in the science of female desire» («Τί θέλουν οι γυναίκες; Περιπέτειες στην επιστήμη της γυναικείας επιθυμίας») του αμερικανού συγγραφέα Ντάνιελ Μπέργκνερ (2013). Εχοντας διενεργήσει εκατοντάδες συνεντεύξεις με γυναίκες σε μόνιμη σχέση και με τρωθείσα λίμπιντο, ο Μπέργκνερ σόκαρε αποκαλύπτοντας, όχι μόνο ότι οι γυναίκες είναι πιο ακόρεστες και πιο επιθετικές σεξουαλικά, αλλά ότι πλήττουν πιο εύκολα με το σεξ της σταθερής σχέσης. «Tο σώμα μου ανταποκρινόταν, αλλά αντλούσα την ικανοποίηση που παίρνεις όταν επιστρέφεις τόμους στη βιβλιοθήκη…» θα του αποκαλύψει, στο πλαίσιο της έρευνας, μια μεσήλικη μητέρα (επί το σεξιστικότερον, μια MILF).
Θα περίμενε κανείς ότι τα πράγματα θα ήταν κάπως ευκολότερα στην #ΜeToo εποχή. Και όμως ακόμα και σήμερα οι γυναίκες περισσότερο καλούνται να θέσουν τα όρια απέναντι στην ανδρική επιθυμία, παρά να σηκώσουν τα μανίκια και να ασχοληθούν επιτέλους με τη δική τους. Η ίδια η αγορά κωφεύει. Ενδεικτικό αυτό που συνέβη προ ημερών στο μετρό της Νέας Υόρκης. Ενώ γέμισε με αφίσες μαραγκιασμένων κάκτων (στο πλαίσιο διαφημιστικής καμπάνιας για φάρμακο κατά της στυτικής δυσλειτουργίας), μια εταιρεία με sex toys μήνυσε την Μητροπολιτική Αρχή Μεταφορών, γιατί δεν επέτρεψε την ανάρτηση αντίστοιχων προϊόντων για γυναίκες.
Πάλι καλά που η ποπ κουλτούρα σιγοντάρει και η γυναικεία επιθυμία (ή δυσθυμία) βγαίνει σιγά σιγά από τη ντουλάπα. Τέρμα πλέον τα στερεότυπα της «ψυχρής», της «ανοργασμικής» και της «αγ…..». Οι streaming γίγαντες, τύπου Νetflix και ΗBO, δημιουργούν 40+ γυναικείους χαρακτήρες που ποδοπατούν ηδυπαθώς τα ταμπού: από την Γκίλιαν Αντερσον, σεξοθεραπεύτρια και εκνευριστικά cool μητέρα («Sex Εducation») ως την τέλεια καλιφορνέζα σύζυγο και μαμά Ρις Γουίδερσπουν που «δραπετεύει» από έναν τέλειο γάμο («Big Little Lies») κ.ά.
Ακόμα και η εμμηνόπαυση έχει σταματήσει να είναι η ταφόπλακα της γυναικείας «φύσης». Σήμερα όχι απλά αποστιγματίζεται, «ελαφραίνει». Ο επικός λόγος που βγάζει η Κριστίν Σκοτ Τόμας στη βρετανική σειρά «Fleabag» θα μείνει στην Ιστορία: «Είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον γ….. κόσμο. Και ναι, ολόκληρο το πυελικό σου έδαφος καταρρέει και έχεις αυτές τις γ….. εξάψεις και κανείς δεν νοιάζεται, όμως μετά είσαι ελεύθερη. Δεν είσαι πια σκλάβα, δεν είσαι πια ένα μηχάνημα με εξαρτήματα. Είσαι ένας ακόμη άνθρωπος σε πλήρη δράση».
Ασφαλώς, σήμερα, πολύ πιο συχνά, μια γυναίκα θα εξομολογηθεί σε μια φίλη ότι προτιμά ένα φλιτζάνι τσάι από το σεξ επειδή πχ πλήττει θανάσιμα στον γάμο της ή βρίσκεται στην εμμηνόπαυση. Παρ’όλα αυτά, η γυναικεία ερωτική επιθυμία θα χρειαστεί ακόμη πολλή δουλειά για να βγει από τη ντουλάπα. Και ίσως, όταν αυτό κάποτε γίνει, να αποδειχτεί πολύ πιο αδιαφανής, δαιδαλώδης και αχαλίνωτη από όσο, ακόμα και οι ίδιες γυναίκες, θέλουμε να νομίζουμε.