Το σπάνιο θέαμα δύο τεράστιων μεγάπτερων φαλαινών ή καμπουροφαλαινών που πηδούν ταυτόχρονα έξω από το νερό καταγράφηκε στα ανοικτά του Σίδνεϊ καθώς χιλιάδες θαλάσσια θηλαστικά πραγματοποιούν και πάλι φέτος την ετήσια μετανάστευσή τους από την Ανταρκτική για να ξεχειμωνιάσουν στην Αυστραλία.
«Κάθε ένα με τρία ταξίδια βλέπουμε μια φάλαινα που πηδά, αλλά το να βλέπουμε δύο να πηδούν έξω από το νερό την ίδια ακριβώς στιγμή δεν είναι πολύ συνηθισμένο», είπε ο Σάιμον Μίλαρ, κυβερνήτης ενός σκάφους που παρακολουθεί φάλαινες, όπως αναμεταδίδει ο Μπέρναρντ Λάγκαν, ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας The Times στο Σίδνεϊ.
Ο Τζον Γκούντριτς, φωτογράφος που κατέγραψε το διπλό άλμα έξω από το παραθαλάσσιο προάστιο Μάνλι, βόρεια του Σίδνεϊ, είπε ότι ήταν το όνειρο κάθε παρατηρητή φαλαινών. «Είναι απίστευτο», δήλωσε στην Daily Telegraph του Σίδνεϊ. «Είναι το αποκορύφωμα αυτού που όλοι θέλουν να δουν: δύο μεγάλες ενήλικες φάλαινες να πηδούν από το νερό την ίδια στιγμή».
Πέρυσι ένας συνταξιούχος γιατρός, ο Ανταμ Γκεσβίντ, απαθανάτισε και πάλι ένα διπλό άλμα των τεράστιων θαλάσσιων θηλαστικών ενώ παρακολουθούσε τις φάλαινες από μια βάρκα. Και ο Γιόνας Λίμπσνερ, φωτογράφος του Whale Watching Sydney, είπε επίσης ότι ήταν πολύ σπάνιο να πιάσεις διπλό άλμα με τον φακό και πρόσθεσε ότι χάρη στον ηλιόλουστο καιρό πολλοί άνθρωποι παρακολουθούν τις φάλαινες καθώς κατευθύνονται βόρεια από την Ανταρκτική για να ξεχειμωνιάσουν στην Αυστραλία: «Ημασταν πολύ τυχεροί φέτος, είχαμε ηλιοφάνεια και καθόλου βροχή σχεδόν κάθε μέρα», είπε. «Τα σκάφη ήταν γεμάτα με πολύ χαρούμενους παρατηρητές φαλαινών».
Δύο εβδομάδες πριν από το διπλό άλμα, ένας παρατηρητής με καγιάκ βρέθηκε δίπλα-δίπλα με μια καμπουροφάλαινα και ένα drone κατέγραψε τα απίστευτα πλάνα τη στιγμή που το τεράστιο θηλαστικό βγήκε στην επιφάνεια του νερού μόλις λίγα μέτρα από το καγιάκ. Η φάλαινα ήταν πολύ μεγαλύτερη από το καγιάκ, το οποίο θα πρέπει να είχε μήκος περίπου 3 – 3,7 μέτρα.
Παλαιότερα ο αριθμός τους είχε μειωθεί ανησυχητικά, οι καμπουροφάλαινες όμως έχουν τώρα αυξηθεί πάρα πολύ. Ο Στιβ Τρικούλης, αντιπρόεδρος του Οργανισμού Διάσωσης και Ερευνας Κητωδών (ORRCA), δήλωσε στο CNN ότι έχουν παρατηρηθεί περισσότερες φάλαινες από ό,τι συνήθως αυτή τη μεταναστευτική περίοδο. Η αύξηση του αριθμού των φαλαινών οφείλεται στον καλύτερο καιρό και στο καθαρότερο νερό, τόνισε. «Είναι υγιείς και σίγουρα έχουν αυξηθεί», είπε και πρόσθεσε: «Ποτέ δεν έχουμε δει τόσες πολλές τόσο νωρίς και πιστεύουμε ότι οφείλεται στον καλό καιρό. Παρατηρήσαμε επίσης ότι κολυμπούν πιο κοντά στις ακτές».
Ενα εντυπωσιακό θαλάσσιο πλάσμα
Η μεγάπτερη φάλαινα ή καμπουροφάλαινα ανήκει στην οικογένεια των Φαλαινοπτερίδων (Balaenopteridae), η οποία περιλαμβάνει επίσης τη μεγάλη μπλε φάλαινα, το μεγαλύτερο ζώο στον πλανήτη. Εχει πτυχώσεις στην κοιλιά της, και τεράστια πτερύγια, τα μεγαλύτερα από οποιαδήποτε άλλη φάλαινα, τα οποία χρησιμοποιεί για να κολυμπάει, να αγγίζει και να τρίβεται με άλλες φάλαινες, και να χτυπάει το νερό για να δημιουργεί ήχους.
Οι καμπουροφάλαινες έχουν μήκος περίπου 12 έως 15 μέτρα και τα πτερύγιά τους είναι σχεδόν το ένα τρίτο του σώματός τους. Ξεχωρίζουν από τα ασπρόμαυρα σχέδια, μοναδικά για κάθε φάλαινα, στο κάτω μέρος της ουράς τους. Συχνά, πηδούν έξω από το νερό. Μερικές φορές τρέφονται ομαδικά, τρομάζοντας τα ψάρια με φυσαλίδες. Κολυμπούν όλες μαζί κάτω από τα ψάρια, βγάζοντας συνεχώς φυσαλίδες. Στη συνέχεια, βγαίνουν στη μέση του κύκλου των φυσαλίδων με το στόμα ανοιχτό και καταπίνουν μεγάλες ποσότητες ψαριών.
Είναι επίσης γνωστές για το τραγούδι τους. Ο αρσενικός τραγουδά για ώρες ένα όμορφο τραγούδι. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τραγουδάει για να προσελκύσει το θηλυκό και άλλοι για να προκαλέσει τα άλλα αρσενικά. Το τραγούδι της καμπουροφάλαινας έχει ηχογραφηθεί και είναι διαθέσιμο. Μάλιστα, το διαστημόπλοιο Voyager μετέδωσε μια ηχογράφηση καμπουροφάλαινας ως χαιρετισμό από τον πλανήτη Γη.
Κάθε χρόνο, οι καμπουροφάλαινες επιχειρούν μια από τις μεγαλύτερες μεταναστεύσεις στο ζωικό βασίλειο. Ξεκινώντας γύρω στον Μάιο, περίπου 60.000 φάλαινες ταξιδεύουν έως και 10.000 χλμ. σε ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής από τον Νότιο Ωκεανό στις περιοχές αναπαραγωγής τους σε θερμά τροπικά νερά στα ανοικτά της βόρειας Αυστραλίας πριν επιστρέψουν νότια τον Νοέμβριο, περνώντας από το Σίδνεϊ.
Δυστυχώς όλο και πιο συχνά οι φάλαινες μπλέκουν στα συντρίμμια των ωκεανών, ειδικά σε βαριά αλιευτικά εργαλεία. Για τον λόγο αυτόν η Αυστραλία έχει στρατολογήσει περισσότερους ειδικούς που απελευθερώνουν παγιδευμένες φάλαινες.
Πριν από δέκα ημέρες, γράφει ο ανταποκριτής των βρετανικών Times στο Σίδνεϊ, ομάδες ειδικών που επέβαιναν σε μικρές βάρκες, απελευθέρωσαν στα νότια της πόλης μια τεράστια καμπουροφάλαινα μήκους 18 μέτρων που έσερνε πίσω της σχοινιά μήκους περίπου 200 μέτρων και σημαδούρες ψαρέματος βάρους 800 κιλών.
Μια άλλη καμπουροφάλαινα βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα αγκυροβολημένη στον βυθό της θάλασσας βόρεια του Σίδνεϊ, παγιδευμένη από καλώδια ψαρότρατας. «Εδειχνε αγχωμένη και μερικές φορές δυσκολευόταν να αναπνεύσει», δήλωσε στο Australian Broadcasting Corporation ο Γουέιν Φίλιπς, επικεφαλής των θαλάσσιων επιστημών στο Sea World Foundation.
«Η φάλαινα δεν κινούνταν και φαινόταν να είχε κολλήσει στο ίδιο μέρος έως και οκτώ ημέρες μέχρι να φτάσουμε εκεί», πρόσθεσε. Τρεις μέρες χρειάστηκαν οι δύτες, που επιχειρούσαν παλεύοντας με ισχυρούς ανέμους και μεγάλα κύματα, για να αφαιρέσουν το μεγαλύτερο μέρος του καλωδίου από τη φάλαινα, μήκους οκτώ μέτρων.
Να σημειωθεί ότι πέρυσι απελευθερώθηκαν 13 καμπουροφάλαινες που είχαν παγιδευτεί σε ωκεάνια σκουπίδια στις ακτές της Νέας Νότιας Ουαλίας.
Πού μπορεί να δει κανείς καμπουροφάλαινες
Το γοητευτικό θέαμα που προσφέρουν οι καμπουροφάλαινες καθώς ταξιδεύουν προσελκύει όλο και περισσότερους παρατητητές που τις ακολουθούν με ειδικά ναυλωμένα πλοιάρια.
Οι καμπουροφάλαινες ταξιδεύουν από την Ανταρκτική κατά μήκος της ανατολικής και της δυτικής ακτής της Αυστραλίας σε θερμότερα νερά στον μεγάλο Κοραλλιογενή Υφαλο και στο Κίμπερλι, καθώς και στην περιοχή του Νότιου Ειρηνικού. Μπορούν επίσης να εντοπιστούν στα ανοικτά των ακτών της Νέας Ζηλανδίας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ακόμη, εντοπίζονται κατά μήκος του Μεγάλου Αυστραλιανού Κόλπου.