Οσοι σήμερα είναι άνω των 50 σίγουρα θυμούνται τον Γιούρι Γκέλερ. Ο ισραηλινός «μάγος» έγινε διάσημος λυγίζοντας κουτάλια και μαχαιροπίρουνα ζωντανά στην αμερικανική τηλεόραση στη δεκαετία του 1970. Αρκετά από τα σπέσιαλ σόου του είχαν μεταδοθεί και από τα εγχώρια κρατικά κανάλια της εποχής.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στη βρετανική Telegraph, ο Γκέλερ αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, ότι η πρώτη του δουλειά ήταν ως πράκτορας της Μοσάντ στην Κύπρο στα 13 του, ότι έχει θητεύσει δίπλα στον Σαλβαντόρ Νταλί και ότι έχει αγοράσει ένα νησάκι στη Σκωτία, το οποίο έχει μετατρέψει σε μικρο-χώρα, με δική της σημαία και εθνικό ύμνο.
«Είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά η πρώτη μου δουλειά ήταν για τη Μοσάντ όταν ήμουν 13 ετών. Οι γονείς μου είχαν χωρίσει και η μητέρα μου με πήγε στην Κύπρο. Παντρεύτηκε έναν Ούγγρο-Εβραίο και αυτός είχε ένα μικρό ξενοδοχείο τύπου Bed & Breakfast. Η Μοσάντ ανακάλυψε ότι ήμασταν από το Ισραήλ και αργά αλλά σταθερά μετέτρεψαν αυτό το μικροσκοπικό ξενοδοχείο σε ένα ασφαλές σπίτι για τους κατασκόπους της».
«Ανέπτυξα φιλικές σχέσεις με κάποιους από τους πράκτορες και ένας από αυτούς με έστρωσε στη δουλειά. Θα εξαφανιζόταν για μερικές εβδομάδες σε μια αραβική χώρα και θα μου έστελνε γράμματα. Εγώ έπρεπε να κατέβω με το ποδήλατο στο ισραηλινό προξενείο της Λευκωσίας και να παραδώσω τα γράμματα. Πληρωνόμουν σε άλμπουμ με γραμματόσημα».
Για την ενασχόλησή του με τη μεταφυσική, αποκαλύπτει: «Οταν ήμουν αρκετά μικρός, πέντε και κάτι, ένα κουτάλι λύγισε στο χέρι μου, και συνειδητοποίησα ότι αν μπορούσα να το μετατρέψω σε μια καταπληκτική παραφυσική πράξη, θα τραβούσα την προσοχή των ανθρώπων. Πάντα ήθελα να γίνω πλούσιος και διάσημος και συνειδητοποίησα ότι με αυτήν την μάλλον τετριμμένη επίδειξη με το κουτάλι, είχα κάτι που κανένας άλλος δεν είχε – και το μυστικό της επιτυχίας είναι η πρωτοτυπία».
Τα πρώτα του χρήματα τα έβγαλε στο Ισραήλ. «Εφυγα από το στρατό αφού υπηρέτησα στον Πόλεμο των Εξι Ημερών. Είχα μια βέσπα, αλλά καθόλου χρήματα, οπότε πήγαινα από το ένα σπίτι στο άλλο ως διασκεδαστής σε πάρτι εκλεκτών καλεσμένων. Μια μέρα η Γκόλντα Μέιρ, πρωθυπουργός του Ισραήλ, ήρθε σε ένα από αυτά τα πάρτι. Πηγαίνω κοντά της και της δίνω ένα χαρτί και ένα στυλό».
«Της λέω να πάει στην τουαλέτα, να κλειδωθεί και να σχεδιάσει ένα σύμβολο στο χαρτί, να το διπλώσει και να επιστρέψει για να της πω τι ζωγράφισε. Μου λέει “κανείς δεν μπορεί να διαβάσει το μυαλό μου”, αλλά εγώ το έκανα. Είπα ότι ζωγράφισε το αστέρι του Δαβίδ, που αποδείχθηκε σωστό».
«Την επόμενη μέρα έδινε συνέντευξη στο ισραηλινό ραδιόφωνο και η παρουσιάστρια τη ρώτησε ποιες ήταν οι προβλέψεις της για το μέλλον του Ισραήλ. Χωρίς δισταγμό είπε: “Μη με ρωτάς, ρώτησε τον Γιούρι Γκέλερ!” Ζούσα σε ένα διαμέρισμα ενός δωματίου απέναντι από ένα νεκροταφείο στο Τελ Αβίβ και αμέσως το τηλέφωνο άρχισε να χτυπάει με προσφορές για δουλειά».
Ερωτηθείς αν παίρνει σύνταξη ή έχει επενδύσεις, απαντά αρνητικά. «Δεν έχω καν μετρητά. Δεν έχω πορτοφόλι εδώ και 50 χρόνια. Σταμάτησα να ασχολούμαι με τα χρήματα πριν από πολύ καιρό, όταν ο Τζον Λένον μου είπε ότι μοιάζω με επιζώντα του Άουσβιτς και πρέπει να πάω προς αναζήτηση πνευματικότητας. Ετσι, πήγα στην Ιαπωνία με την οικογένειά μου και εξαφανιστήκαμε για ένα χρόνο, ζώντας στους πρόποδες του όρους Φούτζι».
Ποια ήταν η πιο ικανοποιητική δουλειά που έχει κάνει, ερωτάται. «Δούλεψα με τον Σαλβαδόρ Νταλί για δύο χρόνια. Ζωγράφιζα από όταν ήμουν έξι χρονών, αλλά ο Νταλί με οδήγησε μακριά από τη συνειδητή μου προσέγγιση, σε μια εντελώς διαφορετική έννοια της τέχνης, χρησιμοποιώντας διαφορετικά εργαλεία, μέσα, αλλαγές και προκλήσεις για τα πάντα. Ηταν μεγάλη υπόθεση για μένα, το να δουλέψω με τον Νταλί».
Τέλος, αναφέρεται στο τελευταίο του εγχείρημα: «Πριν από περίπου 15 χρόνια αγόρασα ένα νησί στα ανοιχτά του Εδιμβούργου, το οποίο ονομάζεται Lamb (Αμνός). Πριν από πέντε μήνες, αποφάσισα να μετατρέψω το νησί μου σε μικρο-έθνος. Διαθέτει πλέον σύνταγμα, σημαία, ύμνο, ακόμη και ποδοσφαιρική ομάδα».
«Οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πολίτης αντί ενός δολαρίου, και όλα τα χρήματα πηγαίνουν σε έναν φιλανθρωπικό σκοπό που ονομάζεται “Save a Child’s Heart” (Σώσε την Καρδιά ενός Παιδιού). Οι καρδιοχειρουργοί εργάζονται δωρεάν και έχουν ήδη σώσει πάνω από 7.000 παιδιά, όπου πάνω από τα μισά εκ των οποίων είναι παλαιστινιακής καταγωγής», καταλήγει.