Μπορεί να έχετε διαβάσει περισσότερα ειδικά αφιερώματα και στήλες περιοδικών για τον γυναικείο οργασμό από όσα έχετε ακούσει από το στόμα επιστημόνων. Τώρα όμως οι ερευνητές, έστω και με αργούς ρυθμούς έχουν αρχίσει να τον μελετούν και συχνά να παίρνουν τον λόγο και να διαψεύδουν δημοσιογραφικά άρθρα με ανυπόστατους ισχυρισμούς.
Μέρος του προβλήματος είναι ότι το γυναικείο σώμα έχει μελετηθεί πολύ λιγότερο από ότι το αντρικό και επιπλέον είναι πολύ πιο σύνθετο άρα και δυσκολότερο στην κατανόηση του.
«Το αποκαλώ δαχτυλίδι της φωτιάς. Αισθάνθηκα φωτιά σε μία κυκλική περιοχή ανάμεσα στα πόδια μου, μία σταθερή αίσθηση –κάτι μεταξύ φαγούρας και καψίματος- και με τη διείσδυση ή ακόμη και με το ταμπόν ήταν σαν να μου έμπηγαν μαχαίρι με δόντια. Ήταν πάρα πολύ επώδυνο». Κάπως έτσι περιγράφει την πρώτη της φορά που επιχείρησε να βάλει ταμπόν σε ηλικία 12 ετών η Καλίστα Ουίλσον, στιλίστρια μόδας από το Σαν Φρανσίσκο. Όπως αποκαλύπτει στην εκπομπή «100 Γυναίκες» του BBC, αποφάσισε να πάει σε γυναικολόγο όταν ήταν ήδη 20 ετών. Ωστόσο, το πρόβλημά της δεν λύθηκε. Η σωστή διάγνωση της κατάστασής της ήταν τόσο σύνθετη, που πέρασαν άλλα 10 χρόνια και επισκέφτηκε ακόμη 20 γιατρούς.
Τα σεξουαλικά προβλήματα που αντιμετώπιζε κατά τη διάρκεια της περιόδου επηρέαζαν κάθε φορά πολλά κομμάτια της καθημερινότητάς της. Τα πιο σημαντικά ήταν όμως ότι της προκάλεσε κατάθλιψη και χώρισε με τον σύντροφό της. Τελικά, τη λύση βρήκε ο δρ Άντριου Γκόλντσταϊν από το Κέντρο Αιδοιοκολπικής Διαταραχής της Ουάσιγκτον.
Ο ειδικός της εξήγησε ότι είχε γεννηθεί με 30 φορές περισσότερες νευρικές απολήξεις στον κόλπο της από τις φυσιολογικές. Κάτι που σήμαινε ότι μόλις άγγιζε το αιδοίο της αισθανόταν σαν να την ακουμπούσε πυρωμένο σίδερο. Η θεραπεία ήταν χειρουργική και οι γιατροί της αφαίρεσαν τμήμα του δέρματος περιμετρικά της εισόδου του κόλπου. Η επέμβαση πέτυχε και κατάφερε για πρώτη φορά να κάνει σεξ χωρίς να πονάει.
Η κατάσταση της Καλίστα ονομάζεται εκ γενετής νευροπολλαπλασιαστική αιθουσιοδυνία και δεν είναι καθόλου συχνή. Είναι εξαιρετικά τυχερή που υπήρξε διάγνωση και θεραπεία, καθώς πρόκειται για μία νόσο του συστήματος πυελικών νεύρων που πρόσφατα έχει γίνει κατανοητή από τους ειδικούς. Κι αυτό διότι το σύστημα αυτό διαφέρει πολύ από γυναίκα σε γυναίκα.
Όταν η δρ Ντέμπορα Κόαντι, γυναικολόγος από τη Νέα Υόρκη ξεκίνησε να αναζητά πληροφορίες, ανακάλυψε ότι τα νεύρα της περιοχής στους άντρες είναι πλήρως χαρτογραφημένα, αλλά δεν υπήρχαν πληροφορίες για το γυναικείο σύστημα. Έτσι, αποφάσισε να συνεργαστεί με έναν ειδικό χειρουργό και να ανακαλύψει η ίδια τί συμβαίνει. Τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα.
«Ανακαλύψαμε ότι πιθανότατα καμία γυναίκα δεν έχει ακριβώς τις ίδιες νευρικές διακλαδώσεις στα αιδοίο» λέει η ίδια. «Ο τρόπος με τον οποίο οι διακλαδώσεις σχηματίζονται μέσα στο σώμα, εξηγούν και τη διαφορετική σεξουαλική ανταπόκριση, κάτι που αποκαλύπτει και το λόγο που μερικές περιοχές είναι πιο ευαίσθητες σε κάποιες γυναίκες ενώ σε κάποιες άλλες όχι».
Τα νεύρα του αιδοίου είναι τα πιο σημαντικά για την πρόκληση οργασμών και είναι αυτά που στέλνουν τα σήματα στον εγκέφαλο, τα οποία ακολούθως μετατρέπονται σε αισθήσεις. Η Κόαντι βρήκε επίσης ότι κάθε γυναίκα έχει διαφορετικό αριθμό νευρικών απολήξεων που συνδέεται με τις πέντε ερωτογενείς ζώνες, δηλαδή την κλειτορίδα, την είσοδο του κόλπου, τον τράχηλο της μήτρας, τον πρωκτό και το περίνεο. «Αυτό έρχεται να εξηγήσει το γιατί κάποιες γυναίκες έχουν ευαισθησία στην κλειτορίδα και κάποιες άλλες στην είσοδο του κόλπου», λέει.
Επίσης, αυτή είναι η βασική αιτία που οι γενικές συμβουλές στα γυναικεία περιοδικά συνήθως δεν έχουν καμία εφαρμογή. «Μόνο το 50%, ίσως και λιγότερες μπορούν να έχουν αποτέλεσμα από τέτοιου είδους οδηγίες», προσθέτει.
Στο εργαστήριο της δρος Σίντι Μέστον, ψυχοφυσιολόγου από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, καταρρίφθηκε ακόμη ένας μύθος. Όταν ακούμε τη λέξη «ιατρικό εργαστήριο» το μυαλό μας παραπέμπει σε λευκές ποδιές, επίπεδες επιφάνειες, δυνατά φώτα και μικροσκόπια. Είναι όμως τελείως διαφορετικά. Οι γυναίκες που πήραν μέρος στη μελέτη κάθισαν αναπαυτικά σε ένα μοβ δερμάτινο ανακλινόμενο καναπέ, μπροστά τους είχαν μία οθόνη πλάσμα και παρακολουθούσαν ταινίες σεξ. Στο διπλανό δωμάτιο η Μέστον παρακολουθούσε με τη βοήθεια ενός φωτοπληθυσμογράφου (ένα εργαλείο σε σχήμα ταμπόν περίπου πέντε εκατοστών που ήταν τοποθετημένο μέσα στο αιδοίο τους) τους χτύπους της καρδιάς τους και τη ροή του αίματός τους στα γεννητικά όργανα. Αυτό δίνει την πληροφορία στο γιατρό για τη διέγερση.
«Για χρόνια λέγαμε στις γυναίκες που έχουν πρόβλημα να κάνουν ένα ζεστό μπάνιο, να χαλαρώσουν ακούγοντας μουσική και να παίρνουν βαθιές ανάσες πριν από το σεξ», λέει η Μέστον. «Η έρευνά μου όμως έδειξε ότι χρειάζονται το αντίθετο. Δηλαδή ένα ενεργό πεδίο». Όπως εξηγεί το σωστό είναι να κάνουν ότι μπορεί να τις χαλαρώσει και να τις κάνει να αισθανθούν ευτυχισμένες. «Κάτι που θα σε κάνει να γελάσεις, ακόμη και μία ταινία τρόμου ή μια βόλτα σε ρόλερ κόστερ αν σου είναι ευχάριστα, μπορεί να σου φέρουν οργασμό. Κι αυτό διότι θέλουμε διέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και όχι γενικά χαλάρωση», εξηγεί η ίδια.
Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο και είναι υπεύθυνο για την ασύνειδη μυϊκή σύσπαση μάς βάζει σε ετοιμότητα για τις λειτουργίες που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, όπως είναι η κίνηση του χεριού, αλλά γίνονται «αυτόματα», όπως ο ρυθμός της καρδιάς και η πίεση. Η ίδια ανακάλυψε ότι όταν το σύστημα αυτό ενεργοποιείται πριν από τη σεξουαλική πράξη, βοηθά τις γυναίκες να ανταποκριθούν καλύτερα και γρηγορότερα.
Οι δύο ανακαλύψεις για τη γυναικεία σεξουαλικότητα πρόκειται να μελετηθούν λεπτομερώς και τα επιστημονικά εργαστήρια ανά τον κόσμο υπόσχονται στις γυναίκες ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να λύσουν τα εξαιρετικά σύνθετα προβλήματά τους.