Η παραδοσιακή συνταγή του σιμιγδαλένιου χαλβά είναι μια απλή αριθμητική πρόοδος που δεν την ξεχνάς με τίποτα. 1:2:3:4. Δηλαδή 1 ποτήρι ελαιόλαδο, 2 ποτήρια σιμιγδάλι, 3 ποτήρια ζάχαρη, 4 ποτήρια νερό. Επειδή όμως έχουμε μάθει πια να τρώμε πιο άγλυκα τα γλυκά μας, κλέβω μια κουταλιά ζάχαρη και η σειρά γίνεται 1:2:2:4 (μπορείς να κλέψεις κι ακόμη περισσότερο 1:1,5:2:4).
Και να λείπει το 3; Αποκλείεται, είναι γνωστή η αγάπη μου για το τρία. Αρχισα, λοιπόν, τα παιχνίδια και τους πειραματισμούς. Πρόσθεσα 3 πορτοκάλια, 4 κουταλιές άγλυκο κακάο, καστανή ζάχαρη αντί για άσπρη και παρθένο σησαμέλαιο αντί για ελαιόλαδο. Δοκιμάζοντας μείωσα και την ποσότητα του λαδιού κατά ¼. Γιατί (παρατήρησα ότι), όταν χρησιμοποιείς αυτό το απίθανο λάδι με τη σουσαμένια γεύση, χρειάζεσαι λιγότερο.
Σας μπέρδεψα; Πάμε πάλι από την αρχή. Αξίζει τον κόπο γιατί αυτός ο χαλβάς είναι διαφορετικός, υπέροχος, πανεύκολος. Οχι απαραίτητα για τις ημέρες της νηστείας, τρώγεται ευχάριστα όλο το χρόνο. Θέλει μόνο προσοχή, γάντια, κουτάλες με μακρύ χέρι, και μια βαθιά κατσαρόλα. Γιατί πηδάει όταν κοχλάζει και μπορεί να σου κάψει τα χέρια.