Αυτό το πιάτο, βοδινή ουρά με ατζέμ πιλάφι, αποτελεί μέλος της οικογένειας των «ταπεινών». Δεν έχομε μπριτζόλες με τις ζουμερές σάρκες, δεν έχομε τα νουά με τη βελούδινη (αλλά ίσως και βαρετή) υφή. Έχομε λίγο κρέας, που ισορροπεί ανάμεσα σε πολλά κόκκαλα και χόνδρους. Αλλά και τεράστια νοστιμιά, από μια σάλτσα που είναι όλα τα λεφτά.
Όλα ξεκίνησαν όταν, σε μια πρόσφατη επίσκεψη στον κρεοπώλη μου, εβρήκα να με περιμένει μια υπέροχη βοδινή ουρά. Η ουρά είναι το καλύτερο κομμάτι για να φτιάξω μια γευστικώτατη σάλτσα, έχει μικρά κόκκαλα και χόνδρους που είναι γεμάτα κολλαγόνο. Το ερώτημα του τι θα συνοδέψει το κρέας απάντησε μια είδηση που αλίευσα στο διαδίκτυο.
Στην εφημερίδα «Ο Αετός του Κέηπ Βίνσεντ» της Πέπμτης, 29 Ιουνίου 1939, διάβασα την ακόλουθη είδηση: «Ο τενίστας Ντόναλντ Μπάτζ ταξίδευε προς την Βαλτιμόρη για να δώσει έναν αγώνα. Επειδή δεν αισθανόταν πολύ καλά, ειδοποίησε τον φίλο του Ντικ Σαλισιάν, μάνατζερ ενός τουρκο-αρμένικου εστιατορίου στη Νέα Υόρκη, να του πάει στη Βαλτιμόρη ατζέμ πιλάφι και μπακλαβά, μήπως και συνέλθει. Όλα έγιναν όπως το ζήτησε ο τενίστας. Αφού δε απόλαυσε τα εδέσματα, νίκησε τον Έλσγουερθ Βάϊνς στον μεταξύ τους αγώνα.» (Cape Vincent Eagle).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Κέηπ Βίνσεντ είναι μια μικρή πόλη (2777 κάτοικοι στην απογραφή του 2010) ακριβώς στη μέση της ευθείας που συνδέει το Μοντρεάλ με το Τορόντο. Ανήκει στην πολιτεία της Νέας Υόρκης και είναι πολύ κοντά στο Μπάφαλο. Από τη Βαλτιμόρη και τη Νέα Υόρκη, το ατζέμ πιλάφι έρχεται σήμερα στο Μαραθώνα για να συνοδέψει την βοδινή ουρά.