Βροχερή ανοιξιάτικη μέρα και το πρόγραμμα έχει έκθεση ελληνικών προϊόντων στο Γκάζι. Food festival το λένε. Δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω εγώ φεστιβάλ, οπότε ετοιμάζομαι και δεν με σταματάει ούτε βροχή, ούτε χαλάζι.
Δοκιμάζω τα πάντα: απ’ τα αρωματικά λάδια στο τζιν και από τα ιδιαίτερα μέλια και τις μαρμελάδες στα ολόφρεσκα παραδοσιακά ζυμαρικά, είμαι σε έκσταση.
Ώσπου το μάτι μου πέφτει σ’ ένα πολύ αγαπημένο μου προϊόν… το βουβαλίσιο γάλα! Το συγκεκριμένο είδος γάλακτος έχει μια υπέροχη, γεμάτη γεύση, που θυμίζει – απ’ ότι μου είπαν οι παλιότεροι – το γάλα που έπιναν κάποτε και η γεύση αυτή οφείλεται στο ότι το συγκεκριμένο προϊόν δεν έχει καθόλου συντηρητικά.
Αφήστε που αποτελεί και ιδανική επιλογή για όσους έχουν δυσανεξία στη λακτόζη. Αυτό, σε αντίθεση με τη γεύση του γάλακτος απ’ τα παλιά, που δεν την ξέρω, μπορώ να το επιβεβαιώσω κι εγώ!
Έχοντας πάρει δυο μεγάλα μπουκάλια, που φυσικά είχαν πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης, αποφάσισα ότι δε γίνεται να το πιώ όλο, οπότε, μιας και η θερμοκρασία έχει αρχίσει ν’ ανεβαίνει, φτιάχνω παγωτό.