Είχα φωτογραφίσει εδώ και καιρό τις τηγανίτες αυτές και περίμενα να τις αναρτήσω την κατάλληλη στιγμή, που τώρα που το σκέφτομαι δεν ξέρω ποια ήταν η κατάλληλη στιγμή και μάλλον έπαιρναν αναβολή γιατί όλο κάποια άλλη συνταγή προέκυπτε που έπαιρνε τη θέση τους.
Στο μεταξύ τις έφτιαχνα και τις ξανάφτιαχνα για τα παιδιά, όποτε τύχαινε να έχουμε ώριμες μπανάνες που κόντευαν να χαλάσουν. Έχουν πολύ έντονη γεύση μπανάνας, είναι αφράτες και πεντανόστιμες, μα το κυριότερο είναι ότι απουσιάζει από τη συνταγή η ζάχαρη αλλά και οποιαδήποτε άλλη γλυκαντική ουσία. Οι τηγανίτες είναι αρκετά γλυκές από μόνες τους χάρις στις ώριμες μπανάνες που δίνουν τόση γλύκα όση πρέπει. Αυτές και οι μηλοτηγανίτες είναι οι αγαπημένες μας.
Την τελευταία φορά που τις έφτιαξα το περασμένο Σάββατο, τις είχα στοιβάξει σ΄ ένα πιάτο εκεί πάνω στο τραπέζι της κουζίνας κι «έπαιζα» με την φωτογραφική μου μηχανή, όταν πλησίασε η Κλειώ σαν το λιοντάρι που βγαίνει για κυνήγι στη σαβάνα. Αργά, διερευνητικά, με άγριες διαθέσεις μα πρωτίστως πεινασμένο.
Πάνω που την είδα, άρχισα να τραβάω ασυναίσθητα σχεδόν, μερικές φωτογραφίες τις τηγανίτες και την πονηρόφατσά της, τις γκριμάτσες που έκανε γιατί ήθελε να φάει, ενώ εγώ δεν την άφηνα ακόμα, τα νάζια και τα παιχνίδια της.
Κάπως έτσι τραβήχτηκαν αυτές οι πόζες που βλέπεις σήμερα και έστειλαν την κανονική φωτογράφηση που είχα ήδη κάνει, στα αζήτητα. Αποφάσισα σήμερα λοιπόν ν΄ ανεβάσω τις τηγανίτες μπανάνας γιατί είπα «ή τώρα ή ποτέ»! Μην προκύψει στο μεταξύ και τρίτη φωτογράφηση!