Η εβδομάδα που διανύουμε ξέρω πως θα είναι πολύ κουραστική για μένα αλλά δεν με πειράζει γιατί θα τελειώσει με ένα υπέροχο γεγονός που οργανώνω εδώ και καιρό. Αυτή η μάστιγα της απόλυτης οργανωτικότητας σε διαβεβαιώ πως είναι το ίδιο ενοχλητική και ψυχοφθόρα με το απόλυτο χειμαδιό ορισμένων ανθρώπων.
Αρχίζεις που λες να οργανώσεις ένα γεγονός, ένα γεύμα, ένα πάρτι, ένα φιλικό κάλεσμα βρε αδερφέ και στην πορεία έχει χαθεί η μπάλα. … Χάνεσαι μέσα στις λίστες και τα προγράμματα, χάνεις τον ύπνο σου, χάνεις τα αυγά και τα πασχάλια. …
Αυτές τις κρίσιμες ώρες για την ψυχική υγεία τη δική σου και κυρίως των ανθρώπων που σε ανέχονται, δεν είσαι για πολλά – πολλά. Δεν είσαι για πολλές διαφωνίες γιατί τα νεύρα σου έχουν γίνει κρόσσια, δεν είσαι για πολλές αντιρρήσεις ούτε για πολλά μαγειρέματα. Τα βασικά!
Αν τώρα η τάρτα αυτή που έφτιαξα πριν λίγες μέρες θεωρείται για σένα μη βασικό, σε πληροφορώ ότι δεν είναι. Μην την βλέπεις έτσι φίνα, κυριλέ κι απρόσιτη. Η μόστρα είναι το δυνατό της σημείο. Και η γεύση! Δύσκολη όμως δεν τη λες σε καμία περίπτωση. Είναι το εντελώς αντίθετο. Πολύ πιο απλή από μια μακαρονάδα.
Με άγρια σπαράγγια που οργιάζουν στην εξοχή αυτή την περίοδο και υπάρχουν πάντα στο ψυγείο μου, με πιπεράτη γραβιέρα που είμαι τρελή φαν της και ένα προσούτο μούρλια. Το επιστέγασμα που της δίνει έξτρα πόντους είναι το ότι πριν τη σερβίρουμε τη ραντίζουμε με ένα «σιροπάκι» θα το πω, από μέλι και μουστάρδα.