Για να το φτιάξω χρησιμοποίησα τη γλυκιά μυζήθρα της Κρήτης, το νωπό ανθότυρο, όπως την λένε οι Χανιώτες, σε μια εντελώς νεωτερική εφαρμογή, αναμειγνύοντάς την με μια ξενόφερτη κρέμα λεμονιού, πολύ αγαπημένη και αρωματική σε όσους την έχουν δοκιμάσει.
Η συνταγή που συνηθίζω για την lemon curd είναι εκείνη που είχε δώσει μια από τις πρώτες και καλύτερες διαδικτυακές μου φίλες, η Τ.Σ. από το hungry. Η Τίνα είναι άφθαστη στις συνταγές αυτής που λέμε «αστική» κουζίνα και έχει εξαιρετική γνώση όλης της ευρωπαϊκής (και όχι μόνο) κουζίνας. Είχε προτείνει την ανάμειξη της κρέμας αυτής με mascarpone σε μια υπέροχη μους λεμονιού που σερβίριζε πάνω σε φύλλα τραγανής σφολιάτας.
Επειδή σε εμένα δεν είναι συχνά εύκολο να βρίσκω μασκαρπόνε-απεναντίας βρίσκω σχεδόν πάντα γλυκιά μυζήθρα- , αφού την δοκιμάσαμε στην αυθεντική της εκδοχή, έχω καθιερώσει την ανάμειξή της με γλυκιά μυζήθρα ή με άλλα υλικά που θα προτείνω σε άλλες συνταγές. Από την εποχή που μας την έδειξε στο hungry η Τίνα, έχουν περάσει αρκετά χρόνια και έχω δει πολλές συνταγές για lemon curd σε ξενόγλωσσα αλλά και δικά μας sites συνταγών.
Πολλές απ’ αυτές δεν περιέχουν το κορνφλάουρ που προτείνει η Τίνα, αλλά εξαιτίας της ανάμειξης της lemon curd με τυρί σ’ αυτή τη συνταγή, είναι απαραίτητο για να διατηρήσει η κρέμα τη σταθερότητά της και να στέκει στο ύψος της!
Το γλυκό μου είναι μια λεμονοτάρτα στην ουσία. Φτιάχνω τη βάση της άλλοτε με μια κλασική ζύμη βουτύρου για τάρτες, άλλοτε με αλεσμένα μπισκότα χωρίς πολλές φορές να τα ψήσω. Επειδή η lemon curd μας αρέσει πολύ και σκέτη, έχω αυξήσει κατά το ¼ τα υλικά που έδινε η Τίνα ώστε να περισσεύει και για δοκιμή.