Είναι και κάτι φαγητά που σχεδόν όλοι λατρεύουν – για να μη πω όλοι! Τα σουτζουκάκια είναι ένα από αυτά και εμείς στο σπίτι μας έχουμε συνταγή από τις παλιές γυναίκες ή, αλλιώς, από τις παλιογυναίκες. Είναι τόσο αφράτα που λιώνουν στο στόμα.
Θα τολμήσω να το πω, είναι τα καλύτερα σουτζουκάκια του κόσμου! Α ρε μάνα, είσαι απλά αξεπέραστη. Μην την αλλάξετε καθόλου τη συνταγή, μόνο το αλατοπίπερο αφήνω στα γούστα σας. Είναι μαγική σαν ξόρκι, αν κάτι λείψει ή αν είναι παραπάνω, χάνετε τη μαγεία του απόλυτου!
Διάβασα πριν λίγες μέρες στον τοίχο φίλου στο φατσοβιβλίο:
«Τι είναι η μαγειρική;
Είναι οι γνώσεις της Μήδειας και της Κίρκης, της Καλυψώς και της βασίλισσας του Σαββά.
Είναι το να γνωρίζεις όλα τα αρωματικά χόρτα και τα φρούτα, τα βάλσαμα και τα μπαχαρικά και ό,τι είναι γλυκό και θεραπευτικό στα σταφύλια και πικάντικο στο κρέας…
Είναι η οικιακή οικονομία της προγιαγιάς σου και η επιστήμη της σύγχρονης χημείας, η γαλλική τέχνη και η αραβική φιλοξενία.
Είναι, τελικά, το ότι πρέπει οπωσδήποτε να φροντίσεις να έχουν όλοι κάτι νόστιμο να φάνε.»
Όλα αυτά τα υπέροχα τα έγραψε ο άγγλος συγγραφέας και ζωγράφος Τζον Ράσκιν και μου άρεσαν τόσο πολύ! Έχουν μια μαγεία αυτές οι λέξεις, άλλωστε πώς να μην έχουν, το φρόντισε ο συγγραφέας με την παρουσία των γυναικών στην αρχή της πρότασης. Και πόσο αληθινά και βαθιά μεστωμένα είναι τα λόγια που ακολουθούν.
Μα πιο πολύ απ’ όλα μου άρεσε το «Είναι, τελικά, το ότι πρέπει οπωσδήποτε να φροντίσεις να έχουν όλοι κάτι νόστιμο να φάνε», γιατί αυτό περικλείει όλα τα παραπάνω και αυτό είναι που μένει στον ουρανίσκο των συνδαιτυμόνων μας αλλά και του δικού μας.
-Καλά τόση φιλοσοφία για ένα πιάτο σουτζουκάκια;
-Ε ναι, τι να κάνουμε, τα σουτζουκάκια μου είναι ποίημα!