Δεν θα έλεγα ότι το κουνουπίδι ήταν το αγαπημένο μου χειμωνιάτικο λαχανικό, όμως τελευταία άρχισε να μου αρέσει πολύ. Από παιδί θυμάμαι τη δυσάρεστη μυρωδιά που έμενε για ώρες στην κουζίνα μας όταν το μαγειρεύαμε. Ο πατέρας μου, που του άρεσε να το τρώει, γκρίνιαζε για τη μυρωδιά και επέμενε – αν και δεν είχε ιδέα από μαγειρική – ότι αν η μητέρα μου έβαζε σέλινο στην κατσαρόλα, η μυρωδιά θα εξαφανιζόταν. Δυστυχώς ούτε το σέλινο ούτε το ξύδι, που προτείνουν άλλοι, σκοτώνει τη βαριά μυρωδιά, ανάλογη με κείνη του βραστού λάχανου, με το οποίο το κουνουπίδι συγγενεύει στενά. Οι χημικοί μάς λένε ότι όσο περισσότερο βράζουμε το λάχανο, το κουνουπίδι και τα λαχανάκια Βρυξελλών, τόσο πιο δυσάρεστη και βαριά γίνεται η μυρωδιά τους. Όταν τα τρώμε ωμά, δεν μυρίζουν καθόλου. Κι αν το κόψετε σε μπουκετάκια και το βράσετε στον ατμό ή, ακόμα καλύτερα, το ψήσετε όπως σας περιγράφω στην συνταγή, η γλυκιά, γεμάτη γεύση του τονίζεται και θα ενθουσιάσει ακόμα και κείνους που το αντιπαθούν. Όμως η ελληνική μανία για πολυβρασμένα, σχεδόν λιώμα λαχανικά, πλημμυρίζει τα σπίτια μας αποπνικτική μυρωδιά.
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.