Ακόμα και οι μαμάδες που κανένα μεράκι δεν είχαν με τη μαγειρική, τσάτρα-πάτρα φύλαγαν μια εύκολη συνταγή για κέικ που κάθε τόσο ομόρφαινε τον πάγκο της κουζίνας.
Από την εποχή του «μελαχρινού» και του μαρμπρέ, πολλά υλικά μπήκαν στη στρογγυλή φόρμα και άλλαξαν τις κλασικές τους εκδοχές, όμως τα κέικ ήταν, είναι και θα είναι το γλύκισμα του βιαστικού, του λιχούδη και του εξαρτημένου από την ηδονικά μαλακή, σπογγώδη υφή τους.
Στους bostanistas τα τιμούμε όπως τους πρέπει, μεταμορφώνοντάς τα ανάλογα με την εποχή (ναι, τα κέικ έχουν εποχές): με εύχυμα φρούτα και ανάλαφρα συνοδευτικά για τις ζέστες που πέρασαν ενώ το προχωρημένο φθινόπωρο και ο χειμώνας ζητούν μήλο, πορτοκάλι, σοκολάτα και μέλι. Ιδού τα αφράτα μας…