Μαγειρικοί πειραματισμοί με εξαιρετικά υλικά. Κάποια πιάτα πολύ καλά. Κάποια τραγικά, αλλά βρώσιμα. Υπήρχαν και αυτά που τα κάναμε «κάρβουνο». Αν ήταν κλειστό το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, δεν τα πετούσαμε. Τρώγαμε την πίκρα. Αν ήταν ανοιχτό, αγοράζαμε τα ίδια υλικά και επαναλαμβάναμε.
Το μενού δεν άλλαζε μέχρι να οδηγηθεί σε πλήρη επιτυχία και να πάρει άριστα 10 από το παρεάκι. Εκπομπές μαγειρικής δεν υπήρχαν το 1995. Internet επίσης. Ετοιμα φαγητά ούτε κατά διάνοια. Αρα, αν δεν τα έκανες μαντάρα, δεν μάθαινες να μαγειρεύεις… Και ως φοιτητής, χρήματα για να τρώω κάθε μέρα απ’ έξω, δεν υπήρχαν.
Στη Θεσσαλονίκη το σούπερ μάρκετ ήταν ένα. Ο Μασούτης. Και ήταν το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Οχι με την έννοια του μικρού. Του εναντίου. Ηταν αρκετά μεγάλο. Είχε τα πάντα. Απλώς ήταν τόσο φιλικό, που μεταμόρφωνε μία περιοχή της πόλης σε όμορφη γειτονιά. Εμπαινα μέσα και αισθανόμουν οικογενειακή θαλπωρή. Οι υπάλληλοι εξυπηρετικοί.
Με γνώριζαν, ήξεραν τι ήθελα, μου έκαναν προτάσεις, μου έλεγαν για οτιδήποτε καινούργιο ερχόταν, αφού ήξεραν ότι έψαχνα πάντα για καινούργια υλικά. Οταν πήρα το πτυχίο και μετακόμισα στην Αθήνα, δεν περίμενα ποτέ ότι ένα σούπερ μάρκετ θα μπορούσε να είναι ένα από τα πράγματα που μου έλλειπαν. Οσο και αν ακούγεται αστείο, κάθε φορά που πήγαινα στη Θεσσαλονίκη, ό,τι και όση δουλειά και αν είχα, έβρισκα χρόνο να μπω σε ένα Μασούτη και να χαζέψω τα ράφια του. Γλυκές μνήμες…
Πέρυσι, όταν έμαθα ότι έρχεται στην Αθήνα, περίμενα να ανοίξει το πρώτο κατάστημα για να πάω. Από Παγκράτι έφτασα Παλαιό Φάληρο για τα ψώνια της εβδομάδας! Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να δω αν και πώς εξελίχθηκε και πώς θα παρουσιαστεί στο αυστηρό, αττικό κοινό.
Και πραγματικά, ξεπέρασε κάθε προσδοκία και «απαίτησή» μου. Τα ράφια τακτοποιημένα τόσο καλά, που νόμιζα ότι έμπαινα σε ένα σούπερ μάρκετ που ψώνιζα χρόνια. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Εκτός από τα βασικά και «κλασικά» προϊόντα, τη μεγάλη ποικιλία, τα έτοιμα φαγητά της δικής του μπράντας, τα φρέσκα ψάρια και κρέατα, τα ζουμερά φρούτα και λαχανικά, τις προσφορές, τους άνετους διαδρόμους, είχε εξελιχθεί και σε επίπεδο κάρτας αγορών. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να μην προλάβαινα να βγάλω τη Mas card, αλλά ήταν μία καλή ευκαιρία να τσεκάρω τον Μασούτη και στο Internet.