Τα μεσημέρια της Κυριακής ανήκουν στην οικογένεια και στους στενούς σου φίλους και στο τραπέζι βγαίνει κρέας. Λέμε τώρα προσπαθώντας να επαναφέρουμε παλιές αγαπημένες συνήθειες που έχουν αλλάξει πολύ.
Τέλος πάντων στην παρέα μας, το διατηρούμε αυτό. Και εμείς έχουμε κάνει αλλαγές, που όμως αφορούν βασικά τις συνταγές και όχι τόσο το τελετουργικό.
Το κρέας λεμονάτο, για παράδειγμα, είναι ένα κλασικό κυριακάτικο φαγητό, που με απωθεί (ειδικά με ρύζι νοσοκομειακό στο πλάι) εκτός κι αν το έχει μαγειρέψει ο αγαπημένος μου φίλος, ο ΜΜ, που καλύτερο φίλο μάγειρο οικιακό (γιατρός είναι ο άνθρωπος) δεν έχω, και θα σας πω τα μυστικά του μόλις χειμωνιάσει λίγο.
Και να που με καλεί η Κική, την περασμένη Κυριακή και όχι δεν μπορώ να πω. Όταν μάλιστα είπε πως θα φτιάξει και ένα ρύζι με …αποτέλειωσε. Αλλά όταν έβαλα την πρώτη μπουκιά στο στόμα αναστέναξα από τη νοστιμιά.