Η γιαγιά μου η Μαρίκα ήταν πολύ καλή μαγείρισσα (σαν να αρχίζω έκθεση 3ης Δημοτικού το πάω…) Το χέρι της έπιανε, βρε παιδί μου. Είχε αυτή την εκπληκτική αίσθηση του τι είναι νόστιμο και την μετέφερε στα φαγητά της.
Θυμάμαι, όμως, ότι τα φαγητά της «κολυμπούσαν» στο λάδι για τα σημερινά δεδομένα. Το έβαζε σε αφθονία στο φαγητό αλλά, στο τέλος, η μερίδα που έφτανε στο πιάτο μας (στραγγισμένη απ΄αυτό), ήταν λουκούμι, ό,τι κι αν μας σέρβιρε.
Φυσικά δεν μαγείρευε κινόα, ούτε σαλάτες με ρόκα για μεσημεριανό, ούτε φιλέτο σολομού στο γκριλ. Έφτιαχνε, όπως όλες, τα παραδοσιακά φαγητά της εποχής της.
Τα φαγητά της ελληνικής παράδοσης, στο μυαλό μου, είναι ταυτισμένα με τη γεύση. Την πλούσια, πραγματική γεύση σπιτικού φαγητού. Δεν αγωνιώ για τις θερμίδες, δεν με απασχολούν οι κανόνες υγιεινής διατροφής, ούτε και οι σωστοί συνδυασμοί τροφών. Μοναδικός στόχος είναι η γεύση.
Το κοτόπουλο με τις μπάμιες είναι ένα πραγματικά εύκολο φαγητό. Υπάρχουν όμως σημεία – κλειδιά, που πρέπει γνωρίζει κανείς για να φτάσει την απόλυτη νοστιμιά. Ακολουθήστε τις παρακάτω επισημάνσεις και όλα θα πάνε καλά.
- Το κοτόπουλο και οι μπάμιες αγαπούν το σκόρδο. Μη το αγνοήσετε. Ο έρωτας είναι σφοδρός και η απώλεια μεγάλη, στην περίπτωση που δεν το χρησιμοποιήσετε.
- Το λάδι δίνει γλύκα στο φαγητό, τι να λέμε τώρα; Αυτό που θα περισσέψει στον πάτο της γάστρας πρέπει να είναι λάδι. Όχι νερό. Διαφορετικά θα έχετε ένα αδιάφορο και νερόβραστο κοτόπουλο με μπάμιες και ουδεμία ευθύνη φέρω.
- Η ντομάτα είναι περιορισμένη στο φαγητό αυτό, γιατί δεν είναι κοκκινιστό.
- Το ξίδι είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο. Δύο γεμάτα σφηνάκια είναι επιβεβλημένα. Οι μπάμιες διψούν γι’ αυτό σαν κολασμένες και τους πάει πολύ. Όχι, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι ξιδάτο και ούτε το ξίδι γίνεται αντιληπτό.
- Τέλος, χρησιμοποίησα μπάμιες κατεψυγμένες για μεγαλύτερη ευκολία και οικονομία χρόνου. Νομίζω θα σας βολέψει κάτι τέτοιο.