Μικρή μπορούσα να περάσω ώρες ολόκληρες χαζεύοντας πανύψηλους τοίχους φορτωμένους με κισσούς. Επηρεασμένη μάλλον από τη Μαίρη Λένοξ -την ξεροκέφαλη κι ανάγωγη ηρωίδα του βιβλίου «Μυστικός Κήπος»- φανταζόμουν ιστορίες ολόκληρες για όσα και όσους κρυβόντουσαν πίσω τους. Όσο πιο πλούσιο ήταν το δάσος των κισσών, τόσο πιο πολύ οργίαζε η φαντασία μου και ως «σωστό» παλιόπαιδο έκανα τα πάντα για να τρυπώσω στην άλλη πλευρά και να περιεργαστώ τα ίχνη ενός άλλου σύμπαντος.
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.