Εχει γίνει συνήθεια χρόνων. Με την πρώτη δροσερή ριπή του αέρα ανάβω το φούρνο και φτιάχνω κέικ. Κατά προτίμηση κάτι εύκολο όπως το κέικ – λαδολέμονο. Η συνταγή είναι ένας συνδυασμός Βορά – Νότου, αφού προέκυψε από μια παλιά εγγλέζικη συνταγή για κέικ λεμόνι που είχα φυλαγμένη στο ντοσιέ μου από τα μαθητικά μου χρόνια και μια σιτσιλιάνικη για κέικ με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Και έγινε η προσωπική μου επιτυχία.
Κάποιοι, βέβαια, επιμένουν ότι κέικ χωρίς βούτυρο δεν γίνεται. Πράγματι, το βούτυρο δίνει υπέροχη υφή και γεύση στο γλυκό, με το ελαιόλαδο όμως γίνεται πιο ελαφρύ και κάπως πιο υγρό. Το αγαπάμε. Το έκανα, λοιπόν, και χθες με τα τελευταία λεμόνια από τη λεμονιά της μαμάς μου που φύλαγα ευλαβικά στο ψυγείο γι’αυτήν ακριβώς την ώρα. Οπου νά ‘ναι θα γίνουν τα νέα, είναι φορτωμένο το δέντρο μας πάλι φέτος.
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.