«Πρώτα δοκιμάζουμε και μετά γράφουμε», είπα αλλά δεν πρόκανα καν και ο Περικλής έσπευσε να με διορθώσει: «Πρώτα δοκιμάζουμε, μετά παραγγέλνουμε (για το σπίτι) και αν ικανοποιηθούμε για δεύτερη φορά, ε τότε γράφουμε».
Η ιστορία και αυτής της συνταγής – όπως και άλλες πολλές- ξεκίνησε με τον συνήθη τρόπο: Απόγευμα Πέμπτης λίγο μετά τις 7 καβάλα στο ανθεκτικό Beverly και …βουρ για την Πλατεία Αυδή – για τα τραπεζάκια έξω στο πολλαπλά εναλλακτικό μεζεδοπωλείο «Σεϋχέλλες». Δοκίμασα τη σαλάτα με τις φακές και τον τόνο και ζήτησα ως συμπλήρωμα το ψαρικό. Μου ήρθε σε ένα πιατάκι και έμεινα με ανοιχτό το στόμα από την γευστική έκπληξη. Ρώτησα και έμαθα ότι ο καπνιστός τόνος έρχεται από την Κάλυμνο, από ένα γυναικείο συνεταιρισμό.
Κουβέντα πάνω στη κουβέντα με την πρόθυμη και ευγενική σερβιτόρο ενημερώθηκα πως μπορώ να αγοράσω την συσκευασία των 330 γραμμαρίων έναντι 10 ευρώ. Το έκανα με μεγάλη ευχαρίστηση και το κομμάτι του καπνιστού τόνου από τον συνεταιρισμό των γυναικών των ψαράδων της Καλύμνου (Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση Καλύμνου «Παναγία Υπαπαντή») βρέθηκε στο ψυγείο του σπιτιού μου να αναμένει την αξιοποίηση του. Η τελευταία δεν άργησε να έρθει…
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.