Είναι κάτι ημέρες, όπως η χθεσινή, που γυρίζω στο σπίτι κουρασμένη έχοντας τσιμπολογήσει μπόλικα κουλουράκια και άλλα πρόχειρα σνακ. Νιώθω πεινασμένη αλλά δεν θέλω κανονικό μαγειρεμένο φαγητό.
Οι χθεσινές εκλογές μού θύμισαν τα φοιτητικά μου χρόνια στη Γερμανία και μια απλή σαλάτα με ψημένο τυρί, καραμελωμένα μήλα και σπόρους, κουκουνάρι, μαύρες σταφίδες, κράνμπερι, λιναρόσπορους, κολοκυθόσπορους, ηλιόσπορους και σουσάμι που τη γλυκαίνουν και την νοστιμίζουν αφάνταστα.
Vogelfutter, δηλαδή «τροφή για πουλιά», το λέγαμε κοροϊδευτικά αυτό το μείγμα που έβαζαν στο γάλα τους μαζί με μούσλι οι γερμανοί συμφοιτητές μας, εμένα πάλι μου άρεσε να το τρώω σκέτο στα διαλείμματα και τελικά μου έμεινε η συνήθεια να πασπαλίζω με φόγκελφουτερ τη σαλάτα μου.
Πώς γίνεται; Απλά πράγματα