Το Σάββατο τρυγήσαμε. Κόψαμε από την κρεβατίνα μας όσα τσαμπάκια μάς είχαν αφήσει γερά τα πετεινά του ουρανού και γύρισα στο σπίτι αποφασισμένη να φτιάξω γλυκό του κουταλιού με τη συνταγή, που μου έστειλαν ο παιδικός μου φίλος ο Κώστας Μπακατσάς, και η γυναίκα του η Κική, που είναι απίθανη μαγείρισσα. Με τα Μπακατσάκια, όπως τους λέει η μαμά μου, συναντιόμαστε τα καλοκαίρια στο χωριό μας, στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας και μεταξύ άλλων ανταλλάσσουμε συνταγές.
Η Κική κάνει τρομερά γλυκά του κουταλιού, το σταφύλι της είναι υπέροχο, το δικό μου μια πανηγυρική αποτυχία*, για την οποία νομίζω ότι ευθύνεται, βασικά, το σταφύλι. Εννοείται ότι δεν το πέταξα! Μεταποιήθηκε αμέσως, το έκανα σιρόπι και έγινε καταπληκτικό. Δείτε τη συνταγή στο τέλος και πάρτε μια ιδέα. Και προπαντός μη σας τρομάζουν οι αποτυχίες. Στην κουζίνα μόνο το (πολύ) κάψιμο δεν σώζεται…
Πήγα να κάνω γλυκό με ροζακί, μια απίθανη ποικιλία επιτραπέζιου σταφυλιού, που όμως έχει πολύ κουκούτσι, ήταν και παραγινωμένο. Προτιμήστε, λοιπόν, εσείς μια ωραία τραγανή σταφίδα, φροντίστε να μην τραυματίσετε τις ρόγες ενώ τις καθαρίζετε και σίγουρα θα σας πετύχει. Υπόψη όσο περισσότερο βράζει το γλυκό τόσο πιο πολύ σκουραίνει και γίνεται κόκκινο, ας είναι άσπρα τα σταφύλια.