Φρούτο ή λουκουμάδες; Και τα δύο!

Τελευταία σε πολλές συνεστιάσεις και εκδηλώσεις το φαγοπότι στα μέρη μας  κλείνει με λουκουμάδες που σερβίρονται με παγωτό ή με σιρόπι σοκολάτας. Ειδικά με το παγωτό είναι μια απόλαυση έτσι όπως πάνω στους καυτούς λουκουμάδες λιώνει και τους γαρνίρει. Σε πρόσφατη έξοδο που μας προσφέρθηκαν μου ήρθε η ιδέα ότι το όλον πιάτο θα αναβαθμιζόταν με την προσθήκη φρούτων και όπως είχα περίσσευμα από μπανάνες και σταφύλια δεν καθυστέρησα καθόλου το «επί το έργον».

Υπάρχουν πολλές συνταγές στις οποίες τα φρούτα τυλίγονται με ζυμάρι και τηγανίζονται. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι τηγανητές ροδέλες μήλου με πλούσια σε υλικά ζύμη (από πέρυσι έχω φωτογραφίσει τη συνταγή και δεν έγινε αξίωση να τη γράψω!). Εδώ προτίμησα να χρησιμοποιήσω τη ζύμη των κλασικών λουκουμάδων  για να μην επιβαρύνω το γλύκισμά μου με περισσότερα λιπαρά  (για όσους τους θέλουν και με παγωτό…). Το μόνο που πρόσθεσα ήταν ένα σωληνάκι βανίλιας . Επίσης χρησιμοποίησα εμφιαλωμένο νερό (τελευταία διάβαζα κάπου ότι είναι καλύτερο στις ζύμες με μαγιά).

Όσοι δοκίμασαν τα λουκουμαδάκια μου αποφάσισαν ομόφωνα: «Με μπανάνες είναι εξαιρετικά, με τα σταφύλια έτσι κι έτσι, μάλλον πολύ ξινίζουν». Γι’ αυτό και άλλα λέει ο τίτλος, άλλα οι φωτογραφίες! Καταλήξαμε λοιπόν ότι τα σχετικά «στεγνά» φρούτα είναι καλύτερα για τέτοιες συνταγές. Άλλωστε η αρχική ιδέα είναι με τα μήλα… Υποθέτω ότι τα αχλάδια και τα ροδάκινα, αν και πιο ζουμερά από τις μπανάνες θα ταιριάζουν στη συνταγή!