Τα συναισθήματα είναι μεγάλη ιστορία. Ερωτεύεσαι, πίνεις νερό λες και είσαι ασκητής στα βουνά του Θιβέτ, χωρίζεις και τρως ό,τι μαγειρεύεται και ό,τι κινείται στο ψυγείο.
Για να χαρείς ξεκινάς τη μέρα σου με σοκολατόπιτα και πάστα φλώρα, μετά, όμως, τρως ένα σουβλάκι ολικής γιατί σε κυνηγούν οι ενοχές περί διατροφής, άσε που όταν νιώθεις μεγάλη θλίψη θέλεις για πρωινό ολόκληρη τούρτα σοκολάτα και πάβλοβα μαζί και στο καπάκι ένα παγωτό αρμενονβίλ και για να πάνε κάτω τα φαρμάκια και πώς να πας στην συμπρωτεύουσα με τόση λύπη.
Όταν θυμώνεις όμως όλα τα φαγητά έχουν ίδια γεύση και δύσκολα θα σε ικανοποιήσουν. Το φαγητό θέλει ανεμελιά φίλε μου, ηρεμία και όχι τρελές συναισθηματικές εξάρσεις για να κατέβει στο στομάχι σου και να μην σου βγει ξινό. Είδες κανέναν στις σαπουνόπερες να τρώει στο πόδι;
Όλοι οι επιστήμονες φωνάζουν όταν τρως να μασάς αργά, να κάθεσαι στο τραπέζι, μόνος σου χωρίς τα προβλήματα. Ο θυμός θα στο φάει το φαΐ σου, στο λέω. Πρώτη η μανούλα σου στο είπε, κι εκείνη είχε την πρωτιά, μην ξεχνιόμαστε.
Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ