Έχουμε πει πολλές φορές ότι η διατροφή μας και ιδιαίτερα η Κρητική διατροφή είναι συνδεδεμένη με τις θρησκευτικές παραδόσεις και τα τοπικά έθιμα. Είμαστε στα τέλη του Αυγούστου και μια από τις μεγάλες γιορτές με παράδοση στην Κρήτη είναι του Αγίου Φανουρίου.
Στο χωριό μου, το Καβούσι, η γιορτή του Αγίου Φανουρίου είναι από εκείνες τις καλοκαιρινές γιορτές που μαζεύει πάρα πολύ κόσμο, για το λόγο ότι στο χωριό και στην περιοχή βρίσκονται πολλοί επισκέπτες αυτή την περίοδο που κάνουν διακοπές. Σε καμιά άλλη περιοχή της Ελλάδας δεν γιορτάζουν τόσο πολύ τον Άγιο Φανούριο όσο στην Κρήτη! Για μας τους Κρητικούς είναι ο Άγιος που φανερώνει πράγματα και πρόσωπα.
Σε όλους μας έχει τύχει να έχουμε χάσει κάποια πράγματα και να κάνουμε το σταυρό μας, να επικαλούμαστε την βοήθεια του Αγίου Φανουρίου να μας το «φανερώσει» τάζοντας του μια πίτα που την λέμε φανουρόπιτα.
Ήμουν μικρή όταν η μάνα μου μ’ έπαιρνε να πάμε στον εσπερινό του Αγίου Φανουρίου σε μια καταπράσινη περιοχή δίπλα στον εθνικό δρόμο από Άγιο Νικόλαο προς Σητεία. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο μεγάλος αριθμός φανουρόπιτων που φέρνανε οι γυναίκες.
Κάποια στιγμή άρχισα να τις μετράω εκεί που στοιβαζόταν πάνω σε τραπέζια. Γεμίσανε τα τραπέζια, βάλανε και άλλα και δεν φτάνανε. Στοιβάζανε φανουρόπιτες και κάτω από το τραπέζι. Το ίδιο βέβαια σκηνικό γινόταν και ανήμερα της γιορτής του Αγίου, στις 27 Αυγούστου.