Η ζύμη είναι η πλαστελίνη της κουζίνας με την οποία παίζει κανείς πριν την ανοίξει / στρώσει / κόψει, για να την κάνει φύλλο, κουλουράκια, ψωμί, πίτσα και όλα αυτά τα όμορφα ζυμάρια που αγαπάμε να μας παχαίνουν.
Όταν έφτιαχνα τη ζύμη για μπισκότα, όσο αυτή αναδευόταν στον κάδο του μίξερ -πριν δηλαδή παίξω μαζί της- και μύριζε όλη η κουζίνα τυριά, σκαρφάλωσε στον πάγκο η Μικρή λέγοντάς μου με άγχος: «Μην ξεχάσεις να βάλεις σοκολάτα μέσα. Πολύ όμως, όχι λίγη»!
«Οκ», απάντησα μονολεκτικά σκεπτόμενη ότι τα μπισκότα είναι για τα παιδιά συνυφασμένα με το γλυκό! Πώς γίνεται μια τυρόπιτα να χωρέσει μέσα σε μια τόσο δα τραγανή μπουκίτσα; Κι όμως…
Τα αλμυρά -τυρένια κυρίως- μπισκότα είναι για μένα εθισμός. Τα προτιμώ σαφώς περισσότερο από κάθε τι γλυκό σε αυτή την κατηγορία. Αν είστε κι εσείς αλμυρού, τότε σε αυτή θα βρειτε μια συνταγή που θα αγαπήσετε!
Η ιδιαίτερη σημείωση που θα χρειαστεί να κάνω για να αποδοθεί στο μάξιμουμ η γεύση τους είναι απλά: Φάτε τα φρέσκα!!!! Οπωσδήποτε!
Λόγω του ότι έχουν τυρί διατηρούνται ως και 4-5 μέρες καλά κλεισμένα σε κουτί στο ψυγείο. Αυτό όμως είναι απλά μια οδηγία στο manual. Στην πράξη τα μπισκότα αυτά, αποδίδουν την τυρένια γεύση τους τους το πρώτο 24ωρο!