Κάθε χρόνο, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου, ο Λίγηρας γίνεται το επίκεντρο του οινικού κόσμου, μια και διοργανώνονται οι μεγαλύτερες εκθέσεις φυσικών κρασιών στον πλανήτη.
Στην ουσία, οι εκθέσεις ξεκινούν διαδοχικά από την Παρασκευή και τελειώνουν την Τρίτη, οπότε δεν μιλάμε για διήμερο, αλλά για μαραθώνιο εκθέσεων, γνωστό και ως «Σαλόνια του Λίγηρα». Φέτος, με τον σύντεκνο, συνάδελφο και συνοδοιπόρο στα οινικά ταξίδια μου, Γιάννη Γκουγκουτούδη (Υπεύθυνος Moby Dick or the Whale, Θεσσαλονίκη), αλλά και με δύο ακόμα φίλους, τον Νίκο Φωτιάδη (Εισαγωγέας Fritz Kola) και τον Νικόλα Καζή (Οινόφιλος) αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το extra large ταξίδι και να επισκεφτούμε όσο περισσότερες εκθέσεις μπορούσαμε.
Οσες μέρες ήμουν στη Γαλλία, έλαβα πολλά μηνύματα από φίλους στο Ιnstagram που απειλούσαν πως θα μου συμβούν διάφορα κακά πράγματα, αν του χρόνου δεν τους πάρω μαζί μου σ’ αυτό το ταξίδι. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι τόσο χαλαρό ταξίδι όσο φαίνεται ή τουλάχιστον εμείς δεν το κάναμε χαλαρά. Υπάρχει πολλή κούραση, ορθοστασία, περπάτημα, πολύ junk food, πολύ κακός καφές και πολλά κρουασάν.
Εμείς διαλέξαμε να μείνουμε και φέτος στην Angers (περίπου μιάμιση ώρα από το Παρίσι με το TGV), όπου γίνεται η έκθεση «Salon des Greniers St Jean» και λαμβάνουν μέρος τρία ελληνικά οινοποιεία: Σκλάβος, Τετράμυθος και Kamara Winery. Εκείνη τη βδομάδα επισκέπτονται την περιοχή άνθρωποι του κρασιού από όλο τον κόσμο. Είναι λογικό να φανταστεί κανείς ότι θα ζοριστεί λίγο όσον αφορά τη διαμονή, την εστίαση αλλά και την ενοικίαση αυτοκινήτου, παρότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς της Γαλλίας λειτουργούν σαν ελβετικό ρολόι.
Δέκα μέρες πριν από το ταξίδι μας, συνειδητοποιήσαμε ότι η μοναδική κράτηση για φαγητό ήταν το τελευταίο μας βράδυ στην Angers κι ότι όλες οι υπόλοιπες μέρες μας ήταν κενές. Μετά από πολλές μάταιες προσπάθειες καταλήξαμε στο ότι κάθε βράδυ θα τη βγάζαμε στο διαμέρισμα, με τυριά και πατέ. Όχι και τόσο άσχημα δηλαδή.