Μπανανόψωμο άκουγα αλλά μπανανόψωμο, δηλαδή κέικ μπανάνας όπως λέμε εμείς το banana bread, είχα πολύ καιρό να φτιάξω, ίσως γιατί στο σπίτι μας ποτέ δεν μένουν οι μπανάνες μέχρι να ωριμάσουν καλά. Μέχρι που συνέβη κι αυτό.
Εχοντας ξεμείνει στο καλαθάκι τους γεμάτες καφέ στίγματα δυο μπανάνες με κοίταζαν λυπημένες, οπότε ήρθε η ώρα να γίνουν κέικ, θρεπτικό και δυναμωτικό, χειμωνιάτικο με άρωμα κανέλας, μπόλικα καρύδια τριμμένα, λίγο γάλα αμυγδάλου αντί για γάλα και σουσαμέλαιο αντί για βούτυρο. Αλλά τι κέικ; Στο τηγάνι παρακαλώ, γιατί λιπόμουν να κάψω φούρνο για ένα τόσο δα γλυκό.
Το σουσαμέλαιο είναι η αγαπημένη μου λιπαρή ουσία γιατί κάνει τα κέικ πιο ελαφρά, μαλακά και τρυφερά· τους δίνει επίσης μια υπέροχη ξηροκαρπένια γεύση, η οποία βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν χρειαζόταν γιατί έβαλα μπόλικα καρύδια. Και σας δίνω εξαρχής ένα τιπ: μπορείτε να αντικαταστήσετε βούτυρο ή λάδι στις συνταγές σας με σουσαμέλαιο αλλά σε μικρότερη ποσότητα. Αν για παράδειγμα η συνταγή σας λέει 200 γρ βούτυρο βάλτε 170 γρ σουσαμέλαιο (προσοχή ελληνικό ψυχρής έκθλιψης, τα κινέζικα είναι καμένα κι κάνουν για άλλη δουλειά).
Η συνταγή βγήκε «με το μάτι» και «όσο πάρει», ναι το τόλμησα η αθεόφοβη κι ας ήταν συνταγή για γλυκό που απαιτεί αυστηρή δοσολογία. Για να την υπολογίσω στο τέλος έκανα το κόλπο της αγαπημένης μου Εύης Βουτσινά. Στα ταξίδια της ανά την Ελλάδα, η αείμνηστη μαγείρισσα και ερευνήτρια παρακολουθούσε παραδοσιακές μαγείρισσες να μαγειρεύουν «με το μάτι» και «όσο πάρει», χωρίς να τις ενοχλεί. Τους είχε όμως δώσει τα υλικά ζυγισμένα και στο τέλος τα ξαναζύγιζε. Μια αφαίρεση ήταν όλο κι όλο, η διαφορά έδινε τα υλικά.
Το μπανανόψωμό μου έγινε στο τηγάνι αυτή τη φορά και το ευχαριστήθηκα πολύ. Είχα διαβάσει κάποτε στο διαδίκτυο μια συνταγή για κέικ μήλου που μπορείς να φτιάξεις ακόμη και στο κάμπινγκ, σε γκαζάκι. Γιατί όχι και με μπανάνες λοιπόν;