Ο μπακαλιάρος είναι το αγαπημένο ψάρι της μαμάς μου. Φρέσκος και παστός. Τα φρέσκα μπακαλιαράκια τα κάνει σούπα, όταν όμως δεν βρίσκει αγοράζει φύλλα παστού. Τον ξαρμυρίζει εντελώς και μετά, αν χρειάζεται, προσθέτει αλάτι στο φαγητό. Αυτό είναι κάτι που εμένα δεν μου πολυαρέσει, τον θέλω τόσο όσο αλμυρούτσικο αλλά, είπαμε, στην κουζίνα του ο καθένας έχει τις δικές του συνήθειες. Μετά τον μαγειρεύει με διάφορους τρόπους, αυτή εδώ η συνταγή ωστόσο είναι μια από τις αγαπημένες μας. Χειμωνιάτικα λαχανικά και τα δύο ταιριάζουν πολύ με το μπακαλιάρο, το πράσο τον γλυκαίνει ενώ η ρίζα του σέλερι προσθέτει στο φαγητό το ωραίο της άρωμα που είναι πιο λεπτό από αυτό του σέλινου. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η λίγη ντομάτα. Η μητέρα μου έτσι κι αλλιώς βάζει λίγη ντομάτα σε όλα τα «κόκκινα» φαγητά της ειδικά σε φαγητά με πράσο ακόμα λιγότερη. Και μάλλον έχει δίκιο. Κάποτε που έβαλα μεγαλύτερη ποσότητα, η γεύση της ντομάτας κυριαρχούσε και έπνιξε τις άλλες πιο λεπτές γεύσεις.
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.