Ο ζεστός μήνας Αύγουστος κατέφθασε πάνοπλος. Με βρήκε κουρασμένο και πάνω απο όλα ράθυμο στο συνήθη τόπο καταφυγής μου, τα Αμπέλια – τον άλλοτε κραταιό αμπελώνα της Χαλκιδας. Με ένα μαγιώ και ξυπόλυτος -για την υπέροχη αίσθηση της γυμνής πατούσας στις πλάκες Καρύστου που κρατούν μια ανεξήγητη δροσιά όλες τις ώρες της ημέρας – βάλθηκα να φτιάξω ένα απογευματινό πιάτο. Ένα χορταστικό, αναζωογονητικό πιάτο για την ώρα που επιστρέφουμε απο τις βουτιές μας. Ένα εύκολο αλλά πάντα ετοιμοπόλεμο πιάτο.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.