Η ασιατική κουζίνα είναι η αγαπημένη μου και νομίζω πως δεν είμαι η μόνη φαν της. Τα τελευταία χρόνια ακούω όλο και περισσότερους να δηλώνουν πως αγαπούν τις γλυκόξινες γεύσεις και τα spicy φαγητά. Επομένως κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει.
Ωστόσο δεν έχουν όλοι πρόσβαση σε εξειδικευμένα μαγαζιά που πουλάνε συγκεκριμένα ασιατικά προϊόντα τα οποία χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα τέτοιο πιάτο. Οι περισσότεροι (και βάζω τον εαυτό μου επίσης μέσα), πάμε σε ένα σούπερ μάρκετ κι αυτό είναι όλο. Ότι βρούμε εκεί καλώς ή κακώς. Αλλωστε δεν διαθέτουν όλες οι περιοχές της Ελλάδας ένα μαγαζί με έθνικ ή εξειδικευμένα προϊόντα. Δυστυχώς.
Τα σπαράγγια παρόλο που δεν αποτελούν κύριο συστατικό του πιάτου αλλά συνοδευτικό, τα φωτογράφισα ξεχωριστά. Με ενέπνευσε τόσο πολύ η άγρια ομορφιά τους, τα λεπτεπίλεπτα κοτσάνια τους και η ατίθαση – αέρινη θα έλεγε κανείς- κίνησή τους. Πολλές φορές άλλωστε συνηθίζω να φωτογραφίζω την πρώτη ύλη που χρησιμοποιώ στα φαγητά μου όταν αυτή είναι τόσο όμορφη.
Για τον σολομό νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω κάτι. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τέτοιες γεύσεις καταλαβαίνουν από τα υλικά και μόνο πως πρόκειται για ένα πολύ νόστιμο πιάτο. Με τα νούντλς ρυζιού (ρυζομακάρονα) και τα σπαράγγια έγινε ένα πλήρες και ολοκληρωμένο γεύμα! Θα ενθάρρυνα τον οποιονδήποτε το σκέφτεται, να το δοκιμάσει!