Ο Απρίλιος έφτασε και η άνοιξη έχει έρθει για τα καλά. Εκτός από τη γύρη και τις αλλεργίες που βασανίζουν πολλούς (ανάμεσα σ’ αυτούς κι εμένα), η εποχή φέρνει μαζί και τα θετικά της. Σαν φανατική των φρέσκων υλικών, λατρεύω την άνοιξη όταν τη βλέπω από την πλευρά της μαγειρικής.
Από που ν’ αρχίσω; Πράσινα φασολάκια, αρακάς, κουκιά, άνηθος, φρέσκα κρεμμυδάκια, γνωστά και ως «της άνοιξης» (spring onions), σέσκουλα, σπαράγγια και πολλά άλλα κάνουν την εμφάνισή τους τέτοια εποχή και οι κουζίνες γεμίζουν με ζωντανά χρώματα και ευωδιές.
Η βασίλισσα όμως της άνοιξης δεν είναι άλλη από την αγκινάρα! Ιδιαίτερα αγαπητή σε όλη την Ελλάδα, χαρακτηριστική και διάσημη αυτή της Τήνου, που γίνεται τουρσί, αλλά τρώγεται και μαγειρεμένη μαζί με κρέας, αυγά (ομελέτα), σε πίτα, και πολλές ακόμα παραλλαγές.
Οι ελληνικές συνταγές είναι αμέτρητες, αλλά επειδή δε θέλω να διαλέξω μόνο μια και ν΄ αδικήσω τις άλλες, ταξιδεύω μέχρι τη Γαλλία, μέσω Αμερικής…Τι εννοώ;
Είπα να ξαναδώ μετά από κάποια χρόνια μια από τις πιο ωραίες ταινίες που σχετίζονται άμεσα με το φαγητό, το «Julie and Julia». Η ταινία αφηγείται τις ιστορίες δυο γυναικών, της διάσημης αμερικανίδας Τζούλια Τσάιλντ, που πρώτη έφερε τη γαλλική κουζίνα στο αμερικάνικο σπίτι, και της Τζούλι Πάουελ, που αποφασίζει να φτιάξει μέσα σ’ ένα χρόνο όλες τις συνταγές του σημαντικότερου βιβλίου της πρώτης.
Σε μια σκηνή, η Τζούλι φτιάχνει αγκινάρες με σάλτσα ολαντέζ (sauce hollandaise). Το αποτέλεσμα: πεινασμένοι θεατές που τους τρέχουν τα σάλια με την εικόνα της παχιάς, βουτυρένιας σάλτσας που συνοδεύει τη λατρεμένη αγκινάρα. Κι επειδή όπως λέει και η ηρωίδα «You can never have enough butter», αποφασίζω να φτιάξω με τις αγκινάρες μου αυτό το υπέροχο πρώτο πιάτο, δια χειρός Τζούλια Τσάιλντ, από το βιβλίο της «Mastering the Art of French Cooking».