Μέσα από τη βραβευμένη συλλογή εικόνων «Μεταξύ του σκύλου και του λύκου», ο πρωτοπόρος της σύγχρονης, έγχρωμης φωτογραφίας Τζόελ Μεγιέροβιτς εξερευνά με μοναδικό τρόπο το χρώμα και το απογευματινό, καλοκαιρινό φως. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από τα γαλλικά (Entre chien et loup) και σημαίνει το σούρουπο. Παρουσιάζονται στην ομώνυμη έκθεση στην γκαλερί Huxley-Parlour του Λονδίνου
08/08/2022, 23:30
Oμπρέλες ξαφνικά φωτίζονται με τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου, σε ξενοδοχείο της Φλόριντα το 1977. «Μου φάνηκε ότι οι Γάλλοι παρομοιάζουν το λυκόφως με την έννοια του εξημερωμένου και του άγριου, του γνωστού και του άγνωστου, εκείνη την ιδιαίτερη στιγμή που ξεθωριάζει το φως προσφέροντας μας μία είσοδο στο μέρος όπου οι αισθήσεις μας αποδυναμώνονται ελαφρώς, κάνοντας μας ευάλωτους στα καπρίτσια της φαντασίας μας» σημειώνει ο Νεοϋρκέζος φωτογράφος
Μασαχουσέτη, 1976. «Μερικές φορές είναι το πιο απλό, το πιο οικείο μαγαζί στην άκρη του δρόμου που ξαφνικά λούζεται στο φως με τέτοιο τρόπο που μεταμορφώνεται σε έναν οπτικό άθλο. Σταματώντας εδώ για να φάω ρολά αστακού και τηγανητά μύδια δίπλα στη θάλασσα, έφυγα με τις υπόλοιπες ορέξεις μου γεμάτες»
«Η στριφογυριστή ράμπα που οδηγεί στον βατήρα, η θάλασσα κάτω, ο ροζ ουρανός πάνω και εκείνη η μοναχική καρέκλα όπου κάποιος πήρε λίγα λεπτά για να συλλογιστεί την ηρεμία της ημέρας» είναι αυτά που ώθησαν τον Μεγιέροβιτς να αιχαλωτίσει την στιγμή
«Καθώς πήγαινα από πισίνα σε πισίνα κατά μήκος της ακτής του Μαϊάμι, συνάντησα αυτόν τον παλιό βατήρα και τον μοναχικό του φοίνικα, κάτω από τον οποίο μια γυναίκα ρέμβαζε ενώ ο ήλιος έδυε. Ισως οι σκέψεις της παρασύρονταν δίπλα στη θάλασσα. Αυτό είναι μάλλον που το έκανε τόσο έντονο και συγκινητικό για μένα» εξηγεί ο Μεγιέροβιτς
«Το νέον φως στο σούρουπο είναι η αγαπημένη όλων αντίθεση φωτός για όσο υπάρχει η έγχρωμη φωτογραφία, προσθέστε όμως σε αυτό και το ελαφρώς βρώμικο μοτέλ -το οποίο δίνει μία Χιτσκοκική αίσθηση φιλμ νουάρ- και μπορείτε να δείτε τους λόγους για τους οποίους με προσέλκυσε αυτή η εικόνα»
Μαϊάμι Μπιτς, Φλόριντα, 1978. «Αχ αυτές οι πισίνες της Φλόριντα! Αρτ ντεκό από την εποχή της ακμής του Μαϊάμι Μπιτς, με τις καμπυλωτές, παιχνιδιάρικες άκρες τους και τους πυργίσκους - σύμβολο στάτους και πολυτέλειας. Εδώ, λουσμένα στο πορτοκαλί φως, μοιάζουν σαν απομεινάρια από τα παλιά. Με κάνουν να αναρωτιέμαι πώς θα φαίνεται η εποχή μας με τις σύγχρονες πολυτέλειες της σε 50 χρόνια από τώρα – αν υπάρχουν μέχρι τότε»