Από την «Καζαμπλάνκα» μέχρι το «Κουρδιστό πορτοκάλι» και από τον «Εξορκιστή» μέχρι την «Μπαρμπαρέλα». Το σινεμά δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τις αφίσες και κυρίως χωρίς τις αφίσες του θρυλικού Μπιλ Γκολντ. Με αφορμή τον θάνατο του την περασμένη Κυριακή, ακολουθεί μια αναδρομή στο εμβληματικό του έργο
26/05/2018, 12:17
«Cool Hand Luke», 1967. «Οι εικονογραφήσεις αφισών έχουν τελειώσει. Τώρα χρησιμοποιούν μόνο ψηφιακές φωτογραφίες. Οποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει έναν υπολογιστή πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει. Η γνώση του υπολογιστή είναι πολύ διαφορετική από το να είσαι καλλιτέχνης ή καλλιτεχνικός διευθυντής ή μακετίστας»
▲
«Καζαμπλάνκα», 1942. «Η πρώτη μου σκέψη ήταν να κάνω ένα κολάζ που θα δείχνει όλους τους χαρακτήρες της ταινίας. Ηθελα να βάλω τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ μπροστά και στο φόντο την Ινγκριντ Μπέργκμαν να τον κοιτάζει, χωρίς όμως να προδίδω το ρομάντσο. Ο πελάτης το λάτρεψε, αλλά είπε ότι του έλειπε ο ενθουσιασμός, όποτε έβαλα ένα όπλο στο χέρι του Μπόγκαρτ»
▲
«Το κουρδιστό πορτοκάλι», 1971. «Ο Κιούμπρικ ήθελε πάντα να έχει τον έλεγχο. Ηθελε να γνωρίζει κάθε βήμα που έκανα. Επρεπε να ξέρει ότι είχε συνεισφέρει και ήταν μέρος της διαδικασίας»
▲
«Ο Εξορκιστής», 1973. «Ο Γουίλιαμ Φρίντκιν και η Warner Bros μού είχαν συγκεκριμένα ζητήσει να μη χρησιμοποιήσω εικόνα με το δαιμονισμένο κορίτσι ή οτιδήποτε με θρησκευτικό υπαινιγμό. Ανησυχούσαν πολύ για αυτό. Ο Φρίντκιν είχε ασχοληθεί εντατικά με την αφίσα και μαζί με τη Warner είχαν απορρίψει όλες τις προηγούμενες συνθέσεις. Ηξεραν τι ήθελαν και σίγουρα διάλεξαν τη σωστή εικόνα, η οποία χρησιμοποιήθηκε σε όλον τον κόσμο»
▲
«Μπούλιτ» (Bullitt), 1968. «Παίρνεις μια δουλειά και σου λένε πώς πρέπει να λανσαριστεί η ταινία. Πηγαίνω, βλέπω την ταινία (με ενδιαφέρει πολύ να βλέπω τις αντιδράσεις του κόσμου στις ταινίες), ή αν δεν έχει ολοκληρωθεί η ταινία κοιτάζω τα καρέ. Στη συνέχεια, αποφασίζεις πώς θέλεις το κοινό να τη δει και τότε σκέφτεσαι τον καλύτερο τρόπο για να το μεταδώσεις αυτό»
▲
«Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως» (Dial M For Murder), 1954. «Θα μπορούσατε να πείτε ότι το μαύρο, το κόκκινο, το γκρι και το λευκό είναι συνήθως τα σήματα κατατεθέντα χρώματά μου»
▲
«The οutlaw Josey Wales», 1976. «Μέσα στα χρόνια ο Κλιντ και εγώ γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Επαγγελματικά, είναι όσο καλός γίνεται. Εκτιμάει όλα όσα έχω κάνει για αυτόν και έχει υπέροxo γούστο και ιδαίτερο μάτι για την τέχνη»
▲
«Μπαρμπαρέλα», 1968. «Πριν από χρόνια, κοίταξα όλα όσα έκαναν η MGM, η Paramount και όλες οι εταιρείες και δεν μου άρεσε τίποτα που είδα. Πάντα έβρισκα λάθος το γεγονός ότι έδειχναν τρία κεφάλια των ηθοποιών, και αυτή ήταν η βασική ιδέα που θα χρησιμοποιούσαν»
▲
«Το κεντρί», 1973. «Ξέρω ενστικτωδώς πώς πρέπει να μοιάζουν οι αφίσες των κινηματογραφικών ταινιών. Το στιλ μου είναι και ήταν πάντα 'less is more'. Δεν μου αρέσει το πηγμένο λουκ. Καθαρό, απλό και στο νόημα»
▲
«Βρόμικος Χάρι», 1971. «Εχω δουλέψει σε διαφημιστικές καμπάνιες ταινιών του Αλφρεντ Χίτσκοκ, του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και του Φεντερίκο Φελίνι, αλλά η πιο σημαντική μου σχέση είναι με τον Κλιντ Ιστγουντ»
▲
Ο Τζέιμς Μποντ στην ταινία «Για τα μάτια σου μόνο», 1981. «Προσπαθούμε να μην πούμε όλη την ιστορία. Προσπαθούμε να πούμε όσο λιγότερα γίνεται από την ιστορία, γιατί οτιδήποτε παραπάνω από αυτό προκαλεί σύγχυση»
▲
«Οταν Ξέσπασε η Βία» (Deliverance), 1972. Η αφίσα που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ έδειχνε χέρια κρατώντας τουφέκια να ξεπροβάλλουν από το ποτάμι. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι για τη διεθνή καμπάνια ήθελαν κάτι λίγο πιο δυναμικό να αναπαριστά μια ταινία για ένα ταξίδι με κανό που μετατρέπεται σε κόλαση. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ήταν υπέροχο αν είχε μια τρισδιάστατη ποιότητα και το κανό έμοιαζε να βγαίνει από το μάτι ενός από τους χαρακτήρες του νότου»
▲
«Λεωφορείον ο Πόθος», 1951. «Ο σκοπός μου είναι να 'πουλήσω' την ταινία, να προσελκύσω ένα κοινό να την δει μέσα από μια αποκαλυπτική και εντυπωσιακή απεικόνιση και τυπογραφία. Να προκαλέσω ενδιαφέρον για την «ιστορία» της ταινίας είναι αυτό που μπορώ να κάνω καλύτερα»
▲
«Μπόνι και Κλάιντ», 1967. «Ηταν ένα μαγευτικό, δραματικό θρίλερ δράσης, αλλά ήθελε επίσης να φανεί αυθεντικό, αληθινό και ακριβές- έτσι, κοιτάζοντας την αφίσα, δεν θα μπορούσες να κάνεις το λάθος να σκεφτείς ότι ήταν απλά μια ιστορία»
▲
«Σκοτεινό Ποτάμι», 2003. «Νομίζω αυτό που με ενθουσιάζει περισσότερο είναι όταν ακούω για το έργο και ξέρω ποιο είναι το θέμα. Είναι συναρπαστικό να γνωρίζεις πως το θέμα θα τραβήξει τους ανθρώπους που θα δουν την αφίσα, η οποία στη συνέχεια τους εμπνέει να επιλέξουν να δουν την ταινία»
▲
«Invasion of the Body Snatchers», 1978. «Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να είχα προβλέψει την καριέρα που είχα»
▲