Ετσι βγήκαν οι καλύτερες φωτογραφίες των Ολυμπιακών
Οκτώ και μία φωτογραφίες που έχουν σημαδέψει τους Ολυμπιακούς Αγώνες των τελευταίων χρόνων. Από την Αθήνα του 2004, το Πεκίνο του 2008 και το Λονδίνο του 2012. Οι φωτογράφοι που τράβηξαν τα συγκεκριμένα καρέ, διηγούνται τις μικρές ιστορίες εκείνων των μεγάλων στιγμών. Ανάμεσα στους φωτογράφους μάλιστα υπάρχει και ένας Ελληνας που αποτύπωσε μία δυνατή στιγμή στους δικούς μας Αγώνες, του 2004
16/08/2016, 14:57
Εντι Κοχ: «Βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο με τους κορυφαίους φωτογράφους. Εγώ έπρεπε να καλύψω την απονομή. Το αστείο είναι ότι εκεί προέκυψε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες των Ολυμπιακών του Λονδίνου. Ο Μπολτ πρότεινε στον Φάρα να αλλάξουνε πόζες. Ηταν μία υπέροχη στιγμή, μία ιστορική φωτογραφία και ήμουν πολύ χαρούμενος όταν είδα αυτήν την εικόνα στην οθόνη του φωτογραφικού μου φακού». Λονδίνο 2012 - Γιουσέιν Μπολτ και Μοχάμεντ Μο Φάρα πανηγυρίζουν «κλέβοντας» ο ένας την φιγούρα του άλλου. Και οι δύο είχαν κερδίσει χρυσά μετάλλια.
REUTERS/Eddie Keogh
▲
Νταμίρ Σαγκόλ: «Ο τελικός του Μαραθονίου αντρών και γυναικών τελείωσε στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ένα ιστορικό μέρος που φιλοξένησε πολλές αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις στο πέρασμα των αιώνων. Το στάδιο είχε δύο ιστορικά αγάλματα στα σημεία όπου οι δρομείς θα έκαναν την τελευταία στροφή. Ετσι ανέβηκα στην κερκίδα για έχω μία καθαρή λήψη των αθλητών μαζί με το άγαλμα. Τράβηξα την εικόνα με τέτοιον τρόπο ώστε ο αθλητής να μείνει θολός και το άγαλμα να τραβάει την προσοχή». Αθήνα 2004 - Αθλητής του στίβου περνά δίπλα από το άγαλμα που βρίσκεται στο ταρτάν του Παναθηναϊκού Σταδίου
REUTERS/Damir Sagolj
▲
Μάικ Μπλέικ: «Κάλυπτα την απονομή στον στίβο και σε ένα διάλειμμα έστριψα αλλού τον φακό μου για να αποτυπώσω άλλα αθλήματα. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι της Ρωσίδας του άλματος επί κοντώ που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο». Πεκίνο 2008 - Η Γελένα Ισινμπάγιεβα ίπταται στον ουρανό της Κίνας. Η πρωταθλήτρια του άλματος επί κοντώ δεν θα συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ριο εξαιτίας της τιμωρίας που έχει η Ομοσπονδία της Ρωσίας μετά το γνωστό σκάνδαλο ντόπινγκ
REUTERS/Mike Blake
▲
Κάι Πφάφενμπαχ: «Ηταν δύσκολο να φωτογραφίσω αφού ο Χάρτινγκ έπαιζε την γάτα με το ποντίκι μαζί με τους λίγους φωτογράφους που τους επιτρεπόταν να βρίσκονται μέσα στο ταρτάν. Είχε ήδη σκίσει την μπλούζα του δύο φορές σε παγκόσμια πρωταθλήματα οπότε κανείς δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία. Ημουν τυχερός αφού αμέσως μετά το «κλικ» ήρθε ένας άλλος φωτογράφος που «κατέστρεψε» το πλάνο των υπολοίπων». Λονδίνο 2012 - Ο γερμανός Ρόμπερτ Χάρτινγκ «τρελαίνεται» μετά την νίκη στον τελικό της δισκοβολίας
REUTERS/Kai Pfaffenbach
▲
Ντίλαν Μαρτίνεζ: «Στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στα φαβορί για τα χρυσά μετάλλια. Θυμάμαι την πίεση στους αθλητές να αυξάνεται καθώς πλησιάζαμε στην τελετή έναρξης. Η ομάδα γυμναστικής της Μεγάλης Βρετανίας είχε αρκετούς αθλητές υψηλού προφίλ. Κανένας όμως δεν συγκρινόταν με τον μεγάλο σταρ Λούις Σμιθ. Τον είχα φωτογραφήσει σε προηγούμενες διοργανώσεις και πάντα με εντυπωσίαζε με την συγκέντρωσή του. Ετσι με την μουσική να ηχεί δυνατά και το κοινό να ζητωκραυγάζει, ο αθλητής κάθισε κάτω και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από το μάγουλό του. Ευτυχώς για μένα καθόταν μπροστά από τους ζωγραφισμένους κύκλους των Ολυμπιακών Αγώνων. Το καλύτερο όμως για αυτήν την φωτογραφία είναι ότι ο ίδιος ο Λουίς Σμιθ μου είπε ότι ήταν η αγαπημένη του από όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτός αλλά και η μητέρα του έχουν μία μεγάλη εκτυπωμένη εικόνα στους τοίχους του σπιτιού τους». Λονδίνο 2012 - Τα δάκρυα του αθλητή της γυμναστικής
REUTERS/Dylan Martinez
▲
Γιάννης Μπεχράκης: «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ήταν μία πολύ ιδιαίτερη δουλειά για εμένα καθώς η Αθήνα είναι η πόλη μου. Ο μαραθώνιος των γυναικών δεν ήταν στις αρμοδιότητές μου. Στις 22 Αυγούστου, ένας συνάδελφος μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι είχε πληροφόρηση πως το φαβορί του αγωνίσματος, η βρετανίδα Πόλα Ράντκλιφ, τα παρατούσε περίπου 7 χιλιόμετρα πριν τελειώσει η κούρσα των 42 χιλιομέτρων. Αμέσως πήρα τον εξοπλισμό μου, ανέβηκα στην μηχανή μου και οδήγησα δέκα τετράγωνα μακριά από το σπίτι μου. Όταν έφτασα, η Ράντκλιφ πάσχιζε να συνεχίσει την κούρσα αλλά φαινόταν εντελώς καταβεβλημένη από την ζέστη και την υγρασία. Κάποια στιγμή έκατσε στο οδόστρωμα και άρχισε να κλαίει. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες, προσπαθώντας παράλληλα να μην είμαι αδιάκριτος. Μερικοί θεατές που κρατούσαν βρετανικές σημαίες προσπαθούσαν να την βοηθήσουν. Γρήγορα έφτασε ένα όχημα και η αθλήτρια επιβιβάστηκε. Τότε μάλλον κατάλαβε ότι όλα τελείωσαν και κατέρρευσε. Εγώ τράβηξα μερικά καρέ από το παράθυρο». Ο Γιάννης Μπεχράκης στην Αθήνα 2004 - Μία επώδυνη αναγνώριση της ήττας από την βρετανίδα Πόλα Ράντκλιφ
REUTERS/Yannis Behrakis
▲
Λούσι Νίκολσον: «Οταν ο Μο Φαρα γυρνούσε στην τελευταία γωνία των 5 χιλιομέτρων, όλοι στο τεράστιο στάδιο ήταν όρθιοι. Ο βρετανός ήξερε ότι θα κερδίσει. Οι φωτογράφοι ήταν ενθουσιασμένοι γιατί ήξεραν ότι οι αντιδράσεις του θα ήταν έντονες. Τελικά ήταν μία υπέροχη σειρά φωτογραφιών καθώς ο Φαρα έφτανε στην γραμμή του τερματισμού. Εβαλε τα χέρια στο κεφάλι του και μετά τυλίχτηκε με την βρετανική σημαία. Ηταν μία μεγάλη ακολουθία πανηγυρισμών. Οτι ακριβώς ελπίζει ένας φωτογράφος». Λονδίνο 2012 - Μετά από πέντε χιλιόμετρα δρόμο, ο ενθουσιασμός παραμένει
REUTERS/Lucy Nicholson
▲
Ντόμινικ Εμπενμπίχλερ «Τράβηξα αυτήν την φωτογραφία με μία ρομποτική τηλεχειριζόμενη κάμερα που είχα τοποθετήσει στην οροφή. Το δύσκολο κομμάτι ήταν να αλλάζεις τις ρυθμίσεις σε κάθε αθλητή και με λίγη τύχη η εικόνα θα ήταν καλή. Στο συγκεκριμένο καρέ, όλα ήρθαν τέλεια. Ο Μανουέλ Μινγκίνφελ έριξε τα βάρη και κινήθηκε προς τα πάνω. Απλά εστιάσαμε στο κατάλληλο σημείο και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα». Λονδίνο 2012 - Η κραυγή μετά την υπερπροσπάθεια
REUTERS/Dominic Ebenbichler
▲
Βόλφγκανγκ Ράταϊ: «Ολοι περίμεναν τον Φέλπς να σπάσει το ρεκόρ χρυσών μεταλλίων του αμερικανού κολυμβητή Μαρκ Σπιτς που κέρδισε επτά χρυσά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972. Ηθελα να υπογραμμίσω το επερχόμενό του ρεκόρ δείχνοντας τον σαν να κολυμπάει γύρω από τη γη. Τοποθέτησα την κάμερα στην πισίνα και εστίασα ακριβώς από πάνω για να κάνω τα διαχωριστικά να δείχνουν σαν τα γεωγραφικά μήκη της γης. Οταν ο Φέλπς κολύμπησε ακριβώς πάνω από την κάμερα, πάτησα το «κλικ» από μακριά. Το σχέδιο που είχα μελετήσει εδώ και καιρό, λειτούργησε άψογα». Πεκίνο 2008. Ο Φελπς κατακτάει τα πάντα