Αξίζει να το υπενθυμίζουμε πού και πού στα δικά μας παιδιά: ότι για πολλούς μαθητές η παιδεία είναι μια πολυτέλεια που υποχρεώνονται να κατακτούν όχι μόνο με τεράστιο κόπο αλλά και με κίνδυνο της ζωής τους. Ακολουθούν εικόνες στις οποίες βλέπεις τι θυσίες είναι διατεθειμένα να κάνουν κάποια παιδιά για να ακούσουν τους δασκάλους τους
31/05/2016, 10:06
Ρίο Νέγκρο, Κολομβία. Τα παιδιά περνούν το ποτάμι με ένα καθόλου ασφαλές «τελεφερίκ». Και η απόσταση δεν είναι καθόλου μικρή: 400 μέτρα
▲
Ζανσκάρ, Ινδία. Τα παιδιά διασχίζουν τα Ιμαλάια για να φτάσουν στο σχολείο
▲
Ριάου, Ινδονησία. Στο δρόμο για το σχολείο τα παιδιά διασχίζουν το ποτάμι με κανό
▲
Ινδία. Οι ρίζες αυτού του δέντρου έχουν δημιουργήσει μια πανέμορφη φυσική γέφυρα. Χάρις σε αυτήν τα παιδιά καταφέρνουν να πάνε σχολείο πιο εύκολα
▲
Ριτσάλ, Φιλιππίνες. Τα παιδιά χρησιμοποιούν μια σαμπρέλα για να διασχίσουν το ποτάμι
▲
Σριναγκάρ, Κασμίρ. Κάποιοι μαθητές σκαρφαλώνουν αυτό που έχει απομείνει από μια γέφυρα. Μια πρόκληση με την οποία έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι για να καθίσουν στα θρανία του σχολείου τους
▲
Τζαμού, Κασμίρ. Μεταφέροντας τα θρανία με τα χέρια για να τα σώσουν από τις πλημμύρες
▲
Ινδονησία. Για να φτάσουν στο χωριό Σανγκιάνγκ Ταντζούνγκ, όπου βρίσκεται το σχολείο τους, αυτά τα παιδιά ήταν υποχρεωμένα να διασχίζουν τον ποταμό Σιμπεράνγκ από μια κατεστραμμένη γέφυρα. Η δημοσίευση της φωτογραφίας κινητοποίησε μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρίες της χώρας, η οποία κατασκεύασε τελικά μια πιο ασφαλή γέφυρα
▲
Κίνα. Στο τέλος κάθε τριμήνου οι μαθητές του χωριού Πιλί, στην αυτόνομη Περιοχή των Ουιγούρων, είναι υποχρεωμένοι να διασχίσουν 200 χιλιόμετρα για να γυρίσουν στα σπίτια τους. Σε αυτό το ταξίδι περνούν από ορεινά μονοπάτια και παγωμένα ποτάμια
▲
Μιανμάρ. Ούτε σχολικό λεωφορείο ούτε ποδήλατο γι’ αυτό το κορίτσι. Στο σχολείο πηγαίνει καβάλα σε έναν βούβαλο
▲
Ιαπωνία. Το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα είναι γνωστό. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι πως οι μαθητές περνούσαν κάθε μέρα από μετρητές της ραδιενέργειας για να πάνε στο σχολείο
▲
Κίνα. Πέντε ώρες σε ένα μουλάρι και μονοπάτια το πλάτος των οποίων δεν ξεπερνά το ένα μέτρο για την κατάκτηση της γνώσης
▲
Σρι Λάνκα. Μια ομάδα μαθητριών χρησιμοποιεί μια σανίδα για να διασχίσει τα τείχη του Φόντε ντι Γκάλε, το οποίο κατασκεύασαν οι Πορτογάλοι στη χώρα τον 14ο αιώνα
▲
Σιχουάν, Κίνα. Διασχίζοντας μια εναέρια γέφυρα κι ενώ μαίνεται η καταιγίδα
▲
Μπελντάνγκα, Ινδία. Στο σχολείο με το τούκτουκ, το γραφικό μέσο μεταφοράς που χρησιμοποιείται σχεδόν σε ολόκληρη την Ασία
▲
Σιλανγκάπ, Ινδονησία. Στο σχολείο ακόμη και με σχεδία
▲
Σουμάτρα, Ινδονησία. Θα ήταν όλα πιο εύκολα αν υπήρχε μια κανονική γέφυρα. Αλλά δεν υπάρχει. Και τα παιδιά περνούν δυο φορές την ημέρα το ποτάμι προς και από το σχολείο
▲
Νταγιαμπόν, Δομινικανή Δημοκρατία. Ενας πατέρας συνοδεύει τον γιο του στο σχολείο βοηθώντας τον να περάσει τα κάγκελα που χωρίζουν τη χώρα από την Αϊτή
▲
Κάιρο, Αίγυπτος. Στο σχολείο πηγαίνεις καμιά φορά και με οτοστόπ
▲
Μανίλα, Φιλιππίνες. Μια βραχώδης και γεμάτη νερό διαδρομή στον δρόμο για το σχολείο
▲
Σουαφάτ, Ιερουσαλήμ. Αντίθετα με τους πάνοπλους και υπερπροστατευμένους ισραηλινούς στρατιώτες, η μικρή Παλαιστίνια πηγαίνει στο σχολείο εντελώς εκτεθειμένη
▲
Νέο Δελχί, Ινδία. Στο κάρο που σέρνει ένα κουρασμένο άλογο. Πόσοι μαθητές χωράνε; Πάνω από 35…
▲
Κίνα. Σε μια επικίνδυνη σκάλα ανεβαίνουν τα παιδιά σε ένα χωριό της αγροτικής Κίνας για να φτάσουν στο σχολείο τους
▲