Η σχέση Γης και Σελήνης σε 15 εκπληκτικά «πορτρέτα»
Η Γη και ο δορυφόρος της η Σελήνη αποτελούν σχεδόν ένα δυαδικό πλανητικό σύστημα. Το φεγγάρι είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος φυσικός δορύφορος του ηλιακού συστήματος και το δεύτερο φωτεινότερο σώμα -μετά τον Ηλιο- στο ουράνιο στερέωμα. Από τη δεκαετία του 1960, διαστημικά σκάφη και αστροναύτες κατάφεραν να φτάσουν αρκετά μακριά ώστε να μπορέσουν να αποτυπώσουν σε ένα καρέ την συνύπαρξη της Γης και της Σελήνης, τις οποίες χωρίζουν περίπου 400.000 χιλιόμετρα
26/04/2017, 17:33
Η Γη όπως φαίνεται από την άκρη της Σελήνης, πάνω από τον κρατήρα Κόμπτον. Η μεγάλη καφέ περιοχή πάνω στη Γη είναι η έρημος Σαχάρα ενώ διακρίνεται η Σαουδική Αραβία
NASA / GSFC / Arizona State University
▲
Μια εικόνα της Γης και της Σελήνης από την κάμερα «HiRISE» της NASA, η οποία βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Αρη. Την στιγμή που τραβήχτηκε η εικόνα, η Γη απείχε από τον Αρη 142 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η γωνία 88 μοιρών επιτρέπει λιγότερη από τη μισή σφαίρα της Γης αλλά και της Σελήνης να φωτίζονται
JPL-Caltech / University of Arizona / NASA
▲
Παρατηρώντας τη Σελήνη από την τροχιά της Γης, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πάνω από τον δυτικό Ατλαντικό
NASA
▲
Πολύ πριν ο άνθρωπος καταφέρει να ταξιδέψει στο φεγγάρι και να κοιτάξει τον μικροσκοπικό, εύθραυστο πλανήτη μας, οι μοναδικές εικόνες που είχαμε από τη Γη ήταν από ερευνητικά διαστημόπλοια σε τροχιά. Η παραπάνω εικόνα τραβήχτηκε το 1966 από το διαστημόπλοιο «Lunar Orbiter 1» και ήταν από τις πρώτες απεικονίσεις της Γης όπως φαίνεται από τη Σελήνη. Περισσότερο από σαράντα χρόνια μετά, η NASA ανακατασκεύασε την εικόνα χρησιμοποιώντας τα αρχικά δεδομένα, δημιουργώντας έτσι για πρώτη φορά υψηλής ανάλυσης εικόνες της Σελήνης και της Γης από τις αποστολές των «Lunar Orbiter»
NASA / Lunar Orbiter Image Recovery Project at NASA Ames Research Center
▲
Η Γη και η αθεάτη πλευρά της Σελήνης - διακρίνεται επίσης και ο τυφώνας Nepartak πάνω από τον Ειρηνικό ωκεανό - όπως απεικονίστηκε από τον δορυφόρο DSCOVR (Παρατηρητήριο Κλίματος του Μακρινού Διαστήματος) της NASA, 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη
NASA
▲
Η υπερ-Σελήνη του Νοεμβρίου του 2016 φωτίζει μοναδικά τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης στην Αθήνα
REUTERS/Alkis Konstantinidis
▲
Η Γη στο βάθος του σεληνιακού ορίζοντα, όπως φαίνεται από το διαστημόπλοιο SELENE της Ιαπωνικής Διαστημικής Υπηρεσίας
JAXA / NHK
▲
Η Σελήνη μπροστά από τη Γη, κινούμενη σε τροχιά από αριστερά προς τα δεξιά. Τα έντονα χρώματα του πλανήτη μας έρχονται σε μεγάλη αντίθεση με τη Σελήνη, η οποία δέχεται το 1/3 μόνο του ηλιακού φωτός που απολαμβάνει η Γη
JPL / NASA
▲
Παραμορφωμένη απόψη της Σελήνης μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης, φωτογραφημένη από μέλος του πληρώματος της αποστολής Expedition 14, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Κάτω στη μέση διακρίνεται η οροσειρά Τζέιντ Ντράγκον στη νοτιοδυτική Κίνα
JSC / NASA
▲
Κάτω αριστερά διακρίνεται η Γη και στα δεξιά της η μικρότερη Σελήνη. Την εικόνα αιχμαλώτισε το διαστημικό σκάφος MESSENGER από απόσταση 183 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, καθώς αναζητούσε μικρά βραχώδη αντικείμενα που πιστεύεται ότι υπάρχουν σε τροχιά μεταξύ του Ερμή και του Ηλιου
NASA / Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory / Carnegie Institution of Washington
▲
Σελήνη και Γη μπλοκάρουν το φως του Ηλιου. Το περίγραμμα του φεγγαριού είναι ξεκάθαρο, αντιθέτως της Γης είναι λίγο θολό, καθώς η ατμόσφαιρα της αποτελεί ένα ατελές φράγμα, εμποδίζοντας διαφορετικές ποσότητες φωτός σε διαφορετικά υψόμετρα
▲
Οι σιλουέτες δύο ανθρώπων που διασκεδάζουν σε λούνα παρκ στο Λονδίνο προβάλλονται λες και είναι σε προβολέα. Είναι όμως η υπέρ-Σελήνη της Κυριακής 13 Νοεμβρίου του 2016
REUTERS
▲
Μια συγκλονιστική εικόνα, η αντανάκλαση της Σελήνης πάνω από τη θάλασσα της Μεσογείου -δίπλα στις φωτισμένες ιταλικές πόλεις Πιομπίνο και Πούντα Αλα- τραβηγμένη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
NASA
▲
Σκάφος της αποστολής Apollo 11 με τον Νιλ Αρμστρονγκ και τον Εντουιν Ολντριν μέσα, φωτογραφημένο από τη μονάδα εντολών και υπηρεσιών (CSM), σε σεληνιακή τροχιά στις 21 Ιουλίου 1969. Στο βάθος δυτικά, η Γη υψώνεται πάνω από τον σεληνιακό ορίζοντα
NASA
▲
Ενα ασυνήθιστο στιγμιότυπο απαθάνατισε η αποστολή Apollo 17, τον Δεκέμβριο του 1972: η έκλειψη της Σελήνης κάνει τη Γη να μοιάζει με κέρατα