Με την θητεία του Μάριο Ντράγκι να λήγει τον Οκτώβριο και τους ευρωπαίους ηγέτες να πρέπει οσονούπω να επιλέξουν τον διάδοχό του, η γερμανική εφημερίδα FAZ και οι αμερικανικοί New York Times πλέκουν το εγκώμιο του προέδρου της ΕΚΤ, αναρωτώμενοι πώς θα είναι άραγε η… (οικονομική) ζωή μετά τον «Σούπερ Μάριο».
Το άρθρο του Γκέραλντ Μπράουνμπέργκερ, ενός εκ των συνεκδοτών της Frankfurter Allgemeine Zeitung κάνει ιδιαίτερη μνεία στο περίφημο «whatever it takes» που είχε εκστομίσει ο Ντράγκι στις 26 Ιουλίου του 2012 -μια εκπεφρασμένη δέσμευση του προέδρου της ΕΚΤ να κάνει «ό,τι είναι αναγκαίο» για τη διάσωση του ενιαίου νομίσματος που αποκατέστησε την εμπιστοσύνη των αγορών και συνέβαλε στην αποφασιστική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης.
Ο Ντράγκι απέδειξε και στην πράξη το «whatever it takes», αγοράζοντας κρατικό χρέος στο πλαίσιο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης και μειώνοντας τα επιτόκια ακόμη και κάτω από το μηδέν, σημειώνει το δημοσίευμα της FAZ.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η αμερικανική εφημερίδα: «Η θητεία του κάλυψε μια περίοδο κινδύνων στην σύντομη ιστορία της ευρωζώνης, που διαθέτει πλέον 19 μέλη και ισοδυναμεί με το 20% της παγκόσμιας οικονομίας. Υπήρξαν στιγμές, από τα τέλη του 2011 και όλο το 2012, που φαινόταν πως η ευρωζώνη θα διαλυθεί, ότι χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία θα χρεοκοπούσαν και ότι η νομισματική ένωση θα εγκλωβιζόταν σε ένα καθοδικό αποπληθωριστικό σπιράλ που θα οδηγούσε στην οικονομική ύφεση. Την ώρα που οι πολιτικοί ηγέτες της ευρωζώνης αμφιταλαντεύονταν και χώρες όπως η Γερμανία αντιδρούσαν στην διάσωση των δοκιμαζόμενων εταίρων τους, η κεντρική τράπεζα υπό την καθοδήγηση του κ Ντράγκι υπήρξε ο μοναδικός θεσμός που απέτρεψε την καταστροφή».
Οι New York Times θυμούνται και αυτοί το «whatever it takes» που είχε πει, «μια δήλωση που υπήρξε το σημείο καμπής της κρίσης χρέους της ευρωζώνης».
«Η ισχύς της ΕΚΤ διευρύνθηκε κατά την διάρκεια της θητείας του, ο μετασχηματισμός βοήθησε το ευρώ να αντέξει και ο κ. Ντράγκι αποχωρεί από την σκηνή σαν ένας superstar μεταξύ των κεντρικών τραπεζικών. Όποιος τον διαδεχθεί, θα διαθέτει το πλεονέκτημα του δοκιμασμένου οπλοστασίου των νομισματικών εργαλείων για την παροχή ρευστότητας, την απόκρουση των επιθετικών πρακτικών στις αγορές ομολόγων και την αποτροπή τραπεζικών κρίσεων. Εξαιρετικός στην επικοινωνία, κατόρθωνε συχνά να καθησυχάζει τις νευρικές αγορές με τα προσεκτικά επιλεγμένα λόγια του», επισημαίνει η εφημερίδα.
«Ο ρόλος του ήταν αποφασιστικός την ώρα που ο κίνδυνος διάσπασης ή και διάλυσης της ευρωζώνης ήταν υψηλός. Μετά τον Ντράγκι, η ΕΚΤ έγινε μια διαφορετική τράπεζα», δήλωσε ο Άνχελ Ταλαβέρα επικεφαλής οικονομολόγος της Oxford Economics του Λονδίνου.
Αμφότερα τα δημοσιεύματα εκφράζουν τις ανησυχίες τους για την αποχώρησή του, «αφού ελλοχεύουν νέοι κίνδυνοι, όπως οι εμπορικοί πόλεμοι [Κίνας-ΗΠΑ], το Brexit αλλά και ενδείξεις για οικονομική επιβράδυνση», ενώ αναλυτές και επενδυτές φοβούνται ότι ο νέος ηγέτης της ΕΚΤ δεν θα διαθέτει τις διαπραγματευτικές ικανότητες του Ντράγκι.